Marian Mudder brak als actrice door in de serie ‘Vrouwenvleugel’, vestigde haar naam in ‘Baantjer’ en debuteerde als schrijfster met haar roman ‘Geluksblind’. Samen met Daniëlle Hermans ging ze in ‘Food Detective’ op zoek naar de oorsprong van gerechten en binnenkort komt haar nieuwste thriller ‘Opium’ uit.
Mijn favoriete filmscène is… Teveel om op te noemen dus ik kies de scène waarbij ik het nooit droog hou. Het is uit de film ‘Terms of Endearment’ waar Debra Winger, die aan kanker lijdt en doodgaat, afscheid van haar twee kleine zoontjes moet nemen. De scène is zo niet sentimenteel en daardoor zo hartverscheurend. Elke keer denk ik: ik heb hem al zo vaak gezien nu hoef ik niet meer te huilen, en elke keer huil ik weer een theedoek vol.
Ik wil ooit nog eens naar… Patagonia, Vietnam, Namibië, Montenegro, Schotland, Zuid-Afrika. Maar de reis die ik echt nog moet maken is naar Belize. Jaren geleden had ik met mijn vriend een reis uitgestippeld die ons via Mexico naar Belize zou brengen maar na drie dagen onderweg te zijn kreeg ik een telefoontje dat mijn vader was overleden en moesten we halsoverkop terug naar Nederland. Die reis moet ik dus nog steeds maken.
Mijn toilettas is niet compleet zonder… Touche éclat van Yves Saint Laurent. Never leave home without it.
Mijn ergste miskoop is… Een vakantie naar Costa Rica vorig jaar. Ik had mezelf gefêteerd op een duur resort waar ik aan mijn nieuwe boek wilde werken. Het complex bleek te worden verbouwd en ik heb twee weken in de herrie gezeten. Háát. Van schrijven is het daardoor niet gekomen en ik heb een berg geld betaald voor een boel lawaai.
Het lekkerste dat ik ooit geproefd heb… Zee-egel. De zee-egel laat je smaakpapillen alle hoeken van je mond zien. Het gaat van zoet naar zuur naar zout en terug. Heerlijk. Ik ben ook gek op oesters. Alsof je in een schone zee springt.
Ik was het gelukkigst toen… Ik verliefd was. Het was een onmogelijke liefde, hij woonde in een ander land en –hoewel allebei dolverliefd- bleken onze levens onverenigbaar door allerlei praktische zaken. Het was de gelukkigste tijd van mijn leven.
Ik heb het meeste spijt van… Het kopen van een strak luxe nieuwbouwappartement waarvoor ik mijn krakkemikkige maar charmante appartement in Amsterdam Zuid heb moeten verlaten. Ik kreeg vreselijke heimwee. Huilend reed ik door mijn oude straat. Ik dacht dat ik moest wennen maar na twee jaar ben ik vertrokken en nu woon ik godzijdank weer op een plek waar ik zielsgelukkig ben.
Ik ben niet bijgelovig maar… Ik vertel nooit iemand over een auditie of een ander belangrijk project, zoals een nieuw boek. Het is alsof ik het wil opsluiten in mijn hoofd waar het van mij blijft en er niemand aan kan komen. Ik wil het beschermen tegen de buitenwereld.
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Ik heb weinig geduld met domme mensen en ik kan rancuneus zijn. Ik ben een beetje als die olifant uit de Rolo-campagne. Als ik de kans krijg iemand alsnog een draai om de oren te geven zal ik het niet laten.
Ik lieg altijd over… Ik verzin soms een smoes als ik een afspraak wil afzeggen. Meestal omdat ik iemand niet wil kwetsen. Het komt soms voor dat ik niet in de stemming ben om een bepaald iemand te zien of een andere energie nodig heb omdat ik me bijvoorbeeld verdrietig voel. Dan vind ik het onaardig om te zeggen: ‘Ik heb vanavond geen zin in je.’ Dus dan verzin ik een smoes.
Ik kan me niet beheersen als… Iemand aan mijn hond komt. Dan ontwaakt mijn diepste moederinstinct en ontvouwt de tijger zich in mij. Dan ben ik voor niets en niemand bang. Heerlijk gevoel overigens. En dat zakje bonbons is op voor ik thuis ben.
Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Eieren. Als ik op eieren moet lopen is dat het begin van het eind. Ik ben heel gevoelig voor de stemming van een ander en hou daar onbewust veel rekening mee. Doodvermoeiend. En jaloezie, ook op mijn werk of het succes dat ik boek. Ik wil me vrij kunnen voelen in een relatie, vrij en geborgen.
rebecca[at]aichaqandisha.nl