Aicha’s Twaalf: Milouska Meulens

foto: annemieke van der togt

Milouska Meulens vrolijkte vijftien jaar lang het Jeugdjournaal op. Een hele generatie kinderen is met haar opgegroeid als hét gezicht van het toegankelijke nieuws. Samen met Menno Bentveld presenteert ze nu het zondagochtend radioprogramma ‘Vroege Vogels’. Milouska valt op door haar uitgesproken betrokkenheid en verrassende stellingnames in het vaak zo verhitte debat. Een vrouw met lef, daar houden we van.

Mijn favoriete filmscène is… Het cruciale moment in Secrets and Lies van Mike Leigh. Het is eigenlijk een serie prachtscènes die de plottwist vormt. De eerste is het moment waarop een jonge hoogopgeleide en succesvolle vrouw in Londen de stoute schoenen aantrekt en haar biologische moeder opbelt. Zij blijkt een arbeidersvrouw te zijn, die nooit iets heeft bereikt en immens teleurgesteld is geraakt in het leven. Twee vrouwen die aanvankelijk niks, maar dan ook helemaal niks in elkaar herkennen, maar wel door bloed gebonden zijn. De scènes vanaf het eerste spannende telefoongesprek (de kijker ziet al een boel, de twee vrouwen weten nog van niks) tot en met de ontmoeting tussen moeder en dochter zijn magnifiek in spel en regie. Lachen en huilen tegelijk, elke keer weer.

Ik wil ooit nog eens naar… Heerhugowaard, mijn eerste woonplaats in Nederland. Gewoon eens kijken hoe waarheidsgetrouw jeugdherinneringen zijn. En ik wil ooit ook graag eens naar Noorwegen, rond midzomernacht. Neem ik m’n dochter mee. We zijn allebei jarig rond de zomerwende. Die lange dagen hebben altijd iets mystieks gehad voor mij. En nu blijkt mijn kind zich ook aangetrokken te voelen tot de midzomernachtmagie.

Mijn toilettas is niet compleet zonder… Tandpasta. Een keertje niet douchen vind ik geen ramp, maar zolang ik mijn tanden niet gepoetst heb ’s morgens, voel ik me nog muf en niet wakker.

Mijn ergste miskoop is… Zo’n buikspierapparaat uit de beginjaren van Telsell. Ik woonde samen met een vriendin van de School voor Journalistiek. Ik weet niet meer of ik haar ompraatte, of dat we elkaar overtuigden. Maar dat ding kwam er en heeft tot we een paar jaar later ieder ons weegs gingen, ongebruikt onder de bank gelegen. Dat-ie plat was en makkelijk in te klappen, dat klopte in ieder geval.

Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb is… Druivenzeewier, ook wel groene kaviaar genoemd. Natuurlijk zijn er veel lekkerder dingen om te eten. Avocado bijvoorbeeld, daar kun je me echt altijd, altijd, altijd, blij mee maken. Maar dit plantje is zo verrassend. Het ziet er prachtig uit, is heel gezond en smaakt heel verfijnd. Zonder schuldgevoel genieten van de zee.

foto: annemieke van der togt

Ik was het gelukkigst toen… Mijn vriend en ik een keertje kerst oversloegen. Ja, de geboortes van mijn kinderen staan bovenaan, maar die zijn zó groot, bijna niet te bevatten en onmogelijk te vergelijken met iets anders. Dat moment rond kerst, daar heb ik zo van genoten. We kunnen allebei slecht tegen de koopzucht die mensen overvalt tijdens de feestdagen, het schransen. Toen de gelegenheid zich een keer voordeed, hebben we onze kans gegrepen en kerst gewoon geskipt. Stiekem. In bed met boeken, films en kliekjes, toen was die hele rotperiode heel snel voorbij. Zodra het weer eens kan…

Ik heb het meeste spijt van… Niet veel eerder stoppen met vlees, vis en zuivel. De beste beslissing die ik heb genomen in mijn leven. Maar zoals een Chinees spreekwoord luidt: ‘Het beste moment om een boom te planten was 20 jaar geleden. Het op één na beste moment is vandaag.’ En ook een mooie, het Hollandse spreekwoord: ‘Op de wind van gisteren kom je niet vooruit.’ Spijt, je hebt er niets aan.

Ik ben niet bijgelovig, maar… stiekem toch wel.

Mijn grootste onhebbelijkheid is… Hoe koppig ik ben, en streng. Voor mezelf en voor anderen. Chill en ontspan eens vrouw, zeg ik wel eens tegen mijn spiegelbeeld.

Ik lieg altijd over… Hoe vaak ik lieg.

Ik kan me niet beheersen als… Ik serietjes kijk. Ik verslind ze in rap tempo. Ik heb dan ook grote bewondering voor mensen die heel beschaafd één aflevering kunnen kijken en dan de week erop misschien weer één.

Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Hier weet ik echt geen antwoord op. Ja, in het onwaarschijnlijke geval dat het beter zou zijn voor zijn kind en mijn kinderen. Maar dan nog zou er geen sprake zijn van dumpen.

Hassnae

hassnae[at]aichaqandisha.nl