Intellectueel eigendom bestaat niet in Nederland. Of beter gezegd: mensen hebben er schijt aan. Het betekent niks en is vooral niks waard, je hoeft er niet voor te betalen. Als je gratis kunt downloaden, kun je toch zeker ook gratis iemands kennis opvragen, nietwaar?
Als iemand af en toe in de media is, denken heel veel mensen dat die persoon ook meteen in het geld zwemt en niks beters te doen heeft dan wat onbaatzuchtige filantropie: een praatje hier, een workshop daar.
Maar dit is Nederland, hè: hier moet je als freelancende schrijver en journalist gewoon ploeteren om je geld te verdienen. Echt ploeteren. Niet als een ambtenaar wat tikken zoals de gevestigde, overbetaalde journalisten, maar knetterhard werken om de dagen, weken, maanden dat opdrachtgevers je niet weten te vinden te kunnen overbruggen.
Symbolisch bedrag
Maar werken moet ik hier misschien even definiëren: dat is niet alleen maar een kraan in elkaar zetten, de kliko’s legen, huizen bouwen of vakkenvullen. Werken is óók kennis opdoen en kennis delen.
Dus het is helemaal niet oké om mensen te vragen hun dagen of avonden op te offeren om gratis lezingen en workshops te geven. Ik heb het heel lang gedaan, hoor. De een na het andere debat, lezing, presentatie. Alles voor niks. Nu ja, voor de organisatie: zelf was ik wel geld en tijd kwijt.
Maar ik heb er dus geen zin meer in. Zolang je niet bij loodgieters aanbelt en vraagt om je leidingen voor niks te doen, zolang je niet bij de Albert Heijn afdingt om slechts een symbolisch bedrag neer te tellen voor de boodschappen, en je advocaten ook niet vraagt om je zaak gratis te behartigen (maar je kent de wet toch al?!), moet je ook niet bij mij aankloppen of ik voor niks kom opdraven en mijn werk voor niks weggeef. En doe het anders zelf gewoon. Ga zelf gratis werken.
hassnae[at]aichaqandisha.nl
2 Reacties op “Gratis werken”