Er is iets bodemloos afgunstig aan de hysterische ophef rond vergoedingen aan gasten voor televisie-programma’s.
Je ziet het plebs gewoon op hun bank zitten, met verbeten trekken kijken ze naar De wereld Draait door of een ander programma zodat ze eens lekker los kunnen gaan op wie er ook maar zit, omdat ze betaald worden!!1!.
Die gasten zitten er ter lering, vermaak en als een soort hedendaags kanonnenvoer vrij beschikbaar voor wie zijn eigen mislukking of ellende wil botvieren op hen. Ze hóeven er niet te zitten, maar blijkbaar kijken hordes mensen als ze wel aanschuiven en dus is het niet meer dan logisch dat ze een vergoeding krijgen.
Gratis boodschappen
Maar in Nederland denken mensen dat als je schrijft of wel eens commentaar geeft, dat je daar niet voor hoeft te worden betaald. Dat het een deel van je bestaansrecht is dat je gratis komt opdraven om andermans feestjes, lustrums, debatten en bijeenkomsten op te leuken. Want wat stelt dat nou helemaal voor.
Willen al die boze burgers niet ook gewoon netjes aan het einde van de maand hun salaris gestort krijgen? Of denken ze dat de mensen die op televisie verschijnen als vanzelf een kraan bezitten waar geld uitkomt?
Schilders die ’s avonds nog eens op komen draven, krijgen toch ook betaald? Als je in de rij staat bij de Albert Heijn, eis je toch ook niet op hoge toon dat je de boodschappen gratis wilt, omdat de supermarkt al genoeg heeft binnengehaald aan andere klanten? Of omdat je al voor de koffie hebt betaald, dan zijn de filters toch zeker gratis.
Dikke saus hardnekkige kift
Wat is dat toch voor penetrante domheid waar mensen steeds vaker mee besmet lijken? Domheid geïnjecteerd met een intense jaloezie en afkeer van de ander. Met daar bovenop nog een dikke saus hardnekkige kift.
Zit je daar op je bank je leven zin te geven door te luisteren naar anderen en je tegelijk nijdig op te vreten, omdat een ander iets lijkt te hebben wat jij moet missen. Je ziet het ook in de vluchtelingendiscussie, van die mensen die niks tekort komen, maar dan gaan krijsen als een varken dat gevild wordt, omdat vluchtelingen die werkelijk alles hebben moeten achterlaten iets krijgen. Een gratis stukje taart, of zo. Dat willen zij dan ook wel, want je zal maar iets tekort komen.
Dat is het wat die mensen verteert: het gevoel dat zij iets tekort komen wat een ander zogenaamd zomaar krijgt. En dus vullen ze hun leven elke dag met dezelfde geestdodende rituelen: DWDD kijken, zich voeden met de verhalen van anderen en ondertussen ontevreden schelden op diezelfde anderen.
Nou, dat is prima, maar daar moet je dus voor betalen.
hassnae[at]aichaqandisha.nl
3 Reacties op “Hedendaags kanonnenvoer”