Bittere exen

mr and mrs smith

Dat de relaties van beroemdheden zo in de spotlichten staan, oké. Maar eigenlijk gaat het niemand van ons iets aan wanneer sterren scheiden, baren, vreemdgaan of gewoon oervervelend zijn. Privé levens zouden privé moeten mogen blijven.

Dat gezegd hebbende, toch een kleine ergernis naar aanleiding van de scheiding van Angelina Jolie en Brad Pitt, omdat die symbool staat voor heel veel nare scheidingen waarbij de moeder het alleenrecht op de kinderen opeist en afdwingt.

Deconfiture
Ik heb er al eens eerder over geschreven en het blijft knagen. Mannen zijn prima om kinderen mee te verwekken, geweldig zolang de relatie goed is, maar zodra er een scheiding dreigt, deugen ze opeens niet meer. Dan beweren nog altijd te veel moeders dat de vaders een risico zijn voor het gezin en ontzeggen nog altijd te veel moeders vaders hun kinderen en vice versa. Nu ja, moeders. Als je je eigen rancune en bitterheid belangrijker vindt dan je kinderen, verdien je het stempel moeder niet eens.

Jolie ging zover Brad Pitt ervan te betichten de kinderen te mishandelen, onterecht zo blijkt. Maar zij blijft vasthouden aan haar eisen en vooralsnog zijn de kinderen bij haar en heeft Pitt bezoekrecht met begeleiding. Nee, echt. Eerst je man de hemel inprijzen, omdat hij zo’n geweldige vader is, maar als het je zo uitkomt, mag hij zijn kinderen niet zien zonder therapeut. Die hele therapie-cultuur in Amerika is ziekmakend: alles wordt ingewikkeld gemaakt, normale relaties gecompliceerd en menselijke emoties gecriminaliseerd (Pitt zou boos zijn geworden op hun oudste zoon, tjonge).

Dit allemaal los van het stel zelf, want nogmaals in hun situatie bevinden heel veel mensen zich en het zou fijn zijn als de samenleving en de wet vaders en moeders gelijk zouden behandelen én beschermen tegen rancuneuze exen. O, en de reden waarom we dit allemaal weten, is omdat het Jolie-kamp dit allemaal gelekt heeft. Heilige Jolie blijkt toch niet zo heilig. Wat een ontluisterende deconfiture.

Hassnae

info[at]aichaqandisha.nl

Een reactie op “Bittere exen