Wat onschuld zo tijdens deze waarlijk donkere dagen voor kerst. Iets zegt me dat het donker nog lang zal aanhouden nu de nationale geestesziekte die ‘je-mag-geen-kritiek-uiten-op-de-islam-en-alle-vluchtelingen-komen-onze-dochters-verkachten-en-europa-islamiseren-en-we-zijn-verloren’ heet zo koortsig om zich heen grijpt.
Zo knap vind ik dat, dat je klaagt over iets dat je niet zou mogen terwijl je 24 fucking uur per dag niks anders doet dat datgene wat zogenaamd niet zou mogen. Dan heb je geen klap van de molen gehad, daar zou je namelijk nog van kunnen herstellen, dan ben je voorbij enige verlossing.
Eigen waanzin
Het is met recht een fobie en doet me denken aan mensen die overal bang voor zijn, de deur niet uitkomen vanwege de gevaarlijke buitenwereld en dan in huis in hun badkamer uitglijden. Doodsbang voor een vijand die maar niet komt, gaan ze ten onder aan hun eigen waanzin.
Daar kunnen we ons door laten intimideren. Daar kunnen we in meegaan. We kunnen ons verontschuldigen of het wegwuiven of we kunnen er heel hard tegenin gaan zonder onze levenslust en plezier te verliezen.
Een heel lange intro voor een lief filmpje dat de naïviteit en onschuld viert. En ware vriendschap. Want die smelt niet. Vergaat niet. Houdt stand in de zwaarste storm. Net als echte liefde.
info[at]aichaqandisha.nl