Het schijnt inmiddels onbetwist te zijn: links is fout, vies, bah, de oorzaak van alle ellende. Dat moet haast wel, want zelfs vermeende linkserds verontschuldigen zich voor hun links zijn, zwakken het af en huilen mee met iedereen die in iedere vluchteling een verkrachter ziet en in roetveegpieten de teloorgang van de Nederlandse cultuur.
Dat kruiperige, dat verontschuldigende, dat ‘natuurlijk zijn Marokkanen crimineler’ en ‘we hebben toch ook een probleem met de islam’, het constante wegkijken wanneer het eigen racisme overkookt, dát is de ziekte van deze tijd en dat is ook waardoor nu nazi’s de winst van Trump vieren, Le Pen in Frankrijk aan kop gaat, we straks met premier Wilders zitten en het racisme straks helemaal niet meer te houden is in dit land.
Ethische grens
Wilders als premier, dan weet je dat het gedaan is met onze rechtstaat. Hij plukt alle democratische vruchten, om in één, ongetwijfeld stinkende, adem door de rechtstaat af te breken. Het rechtssysteem verdacht maken, rechters besmeuren, collega’s in gevaar brengen vanachter de haag van beschermers die onze democratie hem aanbiedt, en die hij anderen ontzegt.
Terwijl het Heil Trump klinkt, spartelen racisten hier nog over moslims terwijl de echte nazi’s al aan hun strategie werken. En hoe reageren de zogenaamd verstandige mensen? Die zoeken het contact, ze hebben begrip voor het ongenoegen van de mensen, ze gaan op de knieën dat zij de islam heus ook achterlijk vinden.
Ja, nou, en zo krijg je dus president Trump en straks premier Wilders en president Le Pen. Die onwil om een moreel standpunt in te nemen, een ethische grens te trekken en te staan voor de waarden die we zeggen te verdedigen, gaan we nog heel erg betreuren.
Achterlijke ideeën
Terwijl extreem-rechts trots zichzelf viert, kronkelt links zich een breuk. Maar het is heel simpel: als links betekent dat je voor gelijkheid bent, sociale rechtvaardigheid en vrijheid voor iedereen, dan ben ik links.
Als links betekent dat je voor een humane vluchtelingenopvang bent, tegen iedere vorm van racisme en uitsluiting en voor een empathische politiek, dan ben ik links.
Als links betekent dat je tegen de vernedering van werkelozen bent en voor de menswaardige behandeling van iedere burger, met of zonder geld, dan ben ik links.
Als links betekent dat je ferm vasthoudt aan het principe van vrijheid en gelijkheid, de universele rechten van de mens en moet kotsen van de racisten die zich vrij genoeg voelen te fantaseren over gaskamers (en hun verdedigers) en de minderwaardigheid van zwarten, dan ben ik links.
We hebben niet de slavernij afgeschaft en oorlogen gevoerd om nu weer dezelfde achterlijke en gevaarlijke ideeën over minderwaardige mensen op te graven en af te stoffen.
info[at]aichaqandisha.nl
11 Reacties op “Ik ben links, et alors?”