Nederlandse waarden

jongen Grahamstown AichaQandishafoto © Aicha Qandisha

Gisteren las ik dit stuk van Margriet Oostveen in De Volkskrant. Iets wat ik zelden nog doe, de Volkskrant lezen, maar dat terzijde. Het gaat over de marketingwereld en hoe de allochtoon, kleurling, buitenlander, hoe je hem of haar ook wilt noemen is verdwenen uit de reclames.

Nu ja, verdwenen. Niet-oorspronkelijke Nederlanders kwamen er al zelden in voor, maar nu zijn ze helemaal nergens meer te bekennen. Niet zo raar als je bedenkt dat half asociaal-twitterend Nederland van de leg raakt als ze ergens een hoofddoekje voorbij zien komen in beeld of als de Albert Heijn producten voor de Ramadan aanbiedt.

En inderdaad, het wordt bevestigd door de geïnterviewde mensen in het artikel: ‘veel adverteerders zijn nu bang voor de PVV-stemmer.’

Bezorgde burgers
Wat kan er nu eigenlijk gebeuren? Online ophef als je een Ramadan-campagne opstart of een moslima als hoofdpersoon in je campagne neemt? En wat dan nog? Wat gaat die ophef je nou helemaal kosten als bedrijf?

Nu wordt er eigenlijk gezegd dat niet-autochtonen er niet toe doen, dat we niet mogen bestaan. En eigenlijk is dat ook wat de overheid in de persoon van Lodewijk Asscher zegt: wie wil blijven moet de Nederlandse waarden accepteren. Welke waarden zijn dat eigenlijk? De waarden van Asscher zelf die individuele critici met behulp van de pers de mond probeert te snoeren en vervolgens een gesprek weigert? De waarden van Halbe Zijlstra die liegt over vluchtelingen die hier naartoe zouden komen voor borstvergrotingen? De waarden van de Steenbergse ‘bezorgde burgers’ die een vrouw toeblèren dat er een piemel in moet?

Kom, zeg het maar, welke waarden zijn dat? De waarden van de online hordes die elk afwijkend geluid met intimidatie en laster de kop indrukken? En wat volgt hierna? De eis dat we ons allemaal hetzelfde kleden, hetzelfde eten, hetzelfde denken?

De lijntjes zijn verlegd
Terug naar die marketingwereld: overal om ons heen zie je bedrijven die de pluriforme, multiculturele wereld omarmen. Modehuizen werken met een keur aan ontwerpers met de diverse samenleving in gedachten en worden steeds opener. In Nederland vindt een omgekeerde ontwikkeling plaats waarbij mensen, politici en dus ook bedrijven steeds geslotener worden. Terwijl grenzen vervagen en de culturele uitwisseling een vlucht neemt, blijft Nederland angstig bibberend achter.

Wij merken het ook hier bij Aicha Qandisha. PR-bureaus negeren ons simpelweg, een paar antwoorden positief om vervolgens nooit meer iets te laten horen en weer anderen zijn te dom om hun vooroordelen voor zich te houden. Zo was er een pr-tutje dat me wist te vertellen dat ons publiek niet aansloot bij hen. Hoe zij ook maar iets wist van ons publiek, bleef een raadsel. Nou ja, niet helemaal: Aicha Qandisha klinkt zo buitenlands, hè. En de meesten houden van buitenlands zolang ze het in hun mond kunnen stoppen of als ze heel mondain mee kunnen neuriën met Aicha van Khaled, maar heel veel bonter mag het niet worden. Zo kreeg ik dus ook eens het advies de naam Aicha Qandisha te veranderen. Nee, echt. Laten we vooral krampachtig vasthouden aan de status quo en toegeven aan bekrompen geesten.

Dat is de verstikkende realiteit in Nederland. Het moet allemaal binnen de lijntjes. Maar de lijntjes zijn verlegd. De wereld verandert en de timide stemmen van gisteren, klinken morgen het luidst. Nederland loopt meer achter dan haar lief is.

Hassnae
info[at]aichaqandisha.nl