Een programma waar ik voor thuis bleef begin jaren 80 (vorige eeuw) was Götterdämmerung 2000 van de VPRO. Alle muziek waar ik van hield kwam voorbij: Joy Division, Killing Joke, DAF, the Associates, 23 Skidoo. Enfin, teveel om op te noemen. Een van clips die me altijd bij zal blijven was een live optreden van The Birthday Party (destijds de band van Nick Cave). Terwijl Cave met een peuk in zijn hand rauw stond te zingen raakte basgitarist Tracy Pew steeds meer opgewonden en eindigde met neukbewegingen tegen zijn basgitaar. Dat vonden wij toen cool (of chill?). Nog steeds trouwens. Ik tenminste.
Toen het programma ophield miste ik het echt. De BBC had wekelijks The Old Grey Whistle Test en op Duitsland kon je naar Rock Palast kijken maar daar waren niet altijd de bands te zien waar ik van hield. Qua televisie voelde ik me wel eens een muzikale wees. Gelukkig kon ik als Haagse bijna iedere week een goede band zien in het Paard van Troje. Dat maakte het dan wel weer een beetje goed.
Sentimele ouwe doos
Ergens rond 1984 (als ik het me goed herinner) waren de eerste uitzendingen van MTV te zien. In het begin was het verslavend. Het verschijnsel videoclip was toen nieuw. En er was tussen de nodige bagger ook echt goede muziek te horen en zien. De jaren 80 werden echter gekenmerkt door ongenadig slechte muziek. Een bepaalde periode was er alleen maar rotzooi van Stock, Aitken & Waterman te zien: Rick Astley, Kylie Minogue, Mel & Kim… Ongelooflijke truthola muziek. Gelukkig hield dat op toen House (toen nog Acid House) en Hip Hop populair werden.
Het muziektijdschrift NME publiceerde een lijst met 50 Worst Music Video’s Ever. Een heleboel video’s kende ik niet omdat ik rond 2000 de moed had opgegeven qua muziek en clips. Maar er zitten er dus ook een heleboel bij uit de jaren 80. Ik heb er een paar bekeken en weer overviel me dat depressieve gevoel van destijds dat het nooit meer goed zou komen met de wereld. Qua muziek dan. Wham met George Michael in korte broek en haarlak krullen. De dufste rapper ooit: Vanilla Ice. Milli Vanilli met getoupeerd haar en de dunne pootjes op enorme plateauzolen…
Ik zou zeggen, bekijk er een paar en waarschijnlijk ben je dan meteen genezen van heimwee naar de jaren 80. Voor het evenwicht gooi ik er de opname van The Birthday Party uit Götterdämmerung bij. Daar krijg ik helaas dan weer heimwee van. Of dat door de muziek komt of door het feit dat ik toen begin 20 was en dacht dat de wereld nog aan mijn voeten lag durf ik niet te zeggen. Of ik word gewoon een sentimele ouwe doos.
rebecca[at]aichaqandisha.nl