Gelegenheids-Charlies

Dat Leon de Winter en Theodor Holman in een Pavlovkramp schieten als bekend wordt dat De Bezige Bij luis in de pels Dyab Abou Jahjah wil uitgeven, oké. De twee schrijvers hangen het principe aan van ‘eigen vrijheid eerst’, of liever gezegd het principe van ‘alléén eigen vrijheid’, waar ze een soort kunstvorm van hebben gemaakt.

Hypocrisie is een talent, dat moet je niet onderschatten. Je moet het internaliseren, de verve waarmee je op de ene dag voor de onbeperkte, keiharde, onversneden vrijheid van meningsuiting strijdt en de andere dag met hete tranen van verontwaardiging andermans vrijheid probeert te beknotten.

Dat Tommy Wieringa óók tegen publicatie is van Abou Jahjah vind ik op zijn zachtst gezegd schokkend. Ik had altijd het idee dat hij wel redelijk was als ik zijn columns las waarin hij hysterische overdrijvingen doorprikte en zich een kritische geest toonde ten aanzien van populisme.

Heilige huisjes
Wat zit er in het water in dit land? En hoe lang denkt de blanke elite deze hypocrisie nog vol te kunnen houden? Pleiten voor onbegrensde vrijheid wanneer moslims, Marokkanen, Turken, zwarte mensen worden aangevallen en allerlei restricties opwerpen wanneer moslims, Marokkanen, Turken en zwarte mensen van datzelfde, luid beleden recht gebruik maken.

Het begint echt absurde vormen aan te nemen. We moeten het opnemen voor mensen die juichen om verdronken vluchtelingen, meeleven met racistische stukjesschrijvers, politici steunen die ons zien als vuil, maar als wij, wij mindere goden, wij die de pech hebben een kleurtje te hebben of wortels in een ander land of een afwijkende mening (of alledrie!), dan ook eens gebruik willen maken van dat heilige recht op de vrije meningsuiting, het recht op keiharde belediging, komt er een enorm massief blok in stelling om je van dat recht te beroven en je kapot te maken.

Dan zijn er opeens bezwaren. Zijn er plots heilige huisjes die niet besmeurd mogen worden. En die huisjes worden pas heilig als een gekleurd iemand er iets over zegt.

Wederkerigheid
Dat kan niet, hè. Als Holman zijn liefde voor Breivik mag belijden, hebben Nederlandse Turken recht op hun Erdogan-fetisj. Als het oké is om de spot te drijven met verdronken vluchtelingen, moet je niet gaan stampvoeten als mensen de dodenherdenking aan zich voorbij laten gaan. Als je vurig pleit voor keiharde belediging, moet je niet gaan janken, als mensen precies dat doen.

Misschien kan de nep elite eerst eens de eigen waarden toepassen voor ze anderen de les leest. Of misschien kan ze ons uitleggen wat de argumenten zijn om de ene woordenkots als ‘verspreiding van het vrije woord’ te zien en de andere als bedreiging van de vrijheid.

En nee, dit is geen slachtofferstukje. Dit is een middelvinger. Als je ervoor pleit andermans heilig- en gevoeligheden met voeten te betreden, zul je moeten incasseren. In het kader van de wederkerigheid. En die zogenaamde vrijheid. Het doet er namelijk niet toe of je het met iemand eens bent; als je vrijheid predikt, moet je daar consequent in zijn.

hassnae[at]aichaqandisha.nl