Eigenlijk is het een raadselachtige kwelling die we onszelf ieder jaar weer aandoen: lijsten met ‘goede voornemens’. Klaarblijkelijk houdt een nieuw jaar de belofte in zich van gezondheid en sportiviteit. Zelfs als je al veertig jaar zuipt en rookt en alleen een sportschool binnenloopt om je er voor de vorm in te schrijven. Ieder jaar weer proberen we het opnieuw en komen zo rond deze datum, de eerste week van januari, tot de conclusie dat de met zorg samengestelde lijst de pedaalemmer weer in kan.
Je wilt best lijnen maar er waren nog veertig oliebollen en appelflappen plus een bak huzarensalade over van oudejaarsavond. En wij zijn tegen verspilling. Vanwege de restjes bier, wijn en champagne is stoppen met drinken onmogelijk. Omdat je joggingbroek in de was zit kun je niet naar de sportschool. En stoppen met roken lukt alleen maar als je de nicotinepleister over je bek plakt. We zijn ruggengraatloze wezens.
Gespierde godin
Wellicht is het een optie omgekeerde psychologie op onszelf toe te passen. Daartoe maken we in december, bij knapperende haard en kaarslicht, de volgende lijst:
Naar sportschool om demonstratief tegen gevel te pissen
Iedere dag een paar flessen wijn ter verwijding van de bloedvaten
Iedere dag vijftig sigaretten ter vernauwing van de bloedvaten
Veel en vet eten ter versteviging van de reeds met zorg opgebouwde smulrol rond de heupen
Goede crematieverzekering afsluiten met koffie, cake en saucijzenbroodjes toe.
Hang dit lijstje op de deur van de ijskast en neem jezelf voor je hier strikt aan te houden. Rond begin februari voel je je zo beroerd dat je besluit de lijst in de pedaalemmer te gooien. In juli zal je als een gezonde en gespierde god/godin in zwemkleding aan de Côte d’Azur verschijnen.
Dit stukje is vooral gericht aan mezelf.
rebecca[at]aichaqandisha.nl