In 1976 zag ik de voorstelling Preparadise Sorry Now van Toneelgroep de Appel. Het stuk was geschreven door Rainer Werner Fassbinder als antwoord op een stuk dat Paradise Now! heette (wie daar de auteur van was weet ik niet meer). De stukken waren elkaars tegenpolen. Waar in Paradise Now! het recht op geluk wordt opgeëist schreef Fassbinder over het ongeluk. Preparadise Sorry Now bevat de fictieve gesprekken tussen Ian Brady en Myra Hindley, bekend van roemruchte Moors Murders in de jaren zestig in Engeland. Ik weet nog dat ik half verdoofd terugliep van het Appeltheater naar huis. De dagen erna spookte het stuk voortdurend door mijn hoofd.
Het verhaal van Ian Brady en Myra Hindley is bekend. De blonde Hindley die, tegen de wens van haar familie, een relatie krijgt met de onbehouwen Ian Brady. Het blijft raadselachtig hoe het Brady lukte Myra Hindley handlanger te maken voor zijn verschrikkelijke plannen. Dat liefde blind maakt weten we, maar zo blind dat je alles doet wat de man waar je van houdt van je eist grenst aan het onvoorstelbare.
Ontoerekeningsvatbaar
Wat bezielde Hindley om in de auto te stappen, terwijl Brady achter haar aan reed op de motor op zoek naar het perfecte slachtoffer. Als Brady met zijn lichten seinde wist ze dat ze moest stoppen, lokte het kind met een smoes de auto in recht in de moordlustige armen van Brady. Vervolgens verdween Brady met het slachtoffer de Moors in. Als hij klaar is, haalt hij Hindley voor wie het volkomen duidelijk is dat hij voordat hij het slachtoffer vermoordt eerst verkracht heeft. Samen begraven ze de slachtoffers op de Saddleworth Moor. Nadat het lijk begraven is fotografeert hij Myra bij het verse graf, vaak met haar hondje op haar arm alsof ze gezellig een dag uit waren. Hoewel Hindley later beweert dat Ian haar eerst drogeerde en vervolgens op de foto zette laten de foto’s een ander verhaal zien. Uiteindelijk worden ze in 1966 gearresteerd en beiden veroordeeld tot levenslang. Ian Brady wordt volledig ontoerekeningsvatbaar verklaard en opgenomen in een zwaar beveiligde inrichting. Hij vindt zelf dat hij nooit meer mag worden vrijgelaten.
Van Preparadise Sorry Now herinner ik me eigenlijk niet veel meer, behalve het beklemmende gevoel dat mensen tot wreedheden in staat zijn die je voorstellingsvermogen te boven gaan. De in het stuk ogenschijnlijk normale gesprekken tussen Brady en Hindley maken het tot iets waar je een beetje bang aan terugdenkt. Het verhaal van de Moors Murders had een roman van Brett Easton Ellis kunnen zijn.
Het enige dat nu nog van Brady en Hindley over is zijn hun, gek genoeg, iconische foto’s. Hindley overleed in 2002 in de gevangenis. Brady overleed een paar dagen geleden. In zijn testament liet hij, met sardonische wreedheid, opnemen dat hij zijn as over de Saddleworth Moor wil laten strooien, de plek waar hij zijn slachtoffers verkrachtte, vermoordde en begroef.
rebecca[at]aichaqandisha.nl