Thierry en de leraar

Yosl Bergner

Eerder deze week besloot zelfverklaard intellectueel en aspirant despoot Thierry Baudet zijn online hordes op een leraar af te sturen die het had gewaagd het gedachtegoed van Baudet in een paar regels samen te vatten voor een opdracht. Toegegeven, als je als zogenaamd slimme patser wollige breedsprakerigheid gewend bent, is het even slikken om je ideeën hapklaar en in al hun lelijke naaktheid terug te lezen, maar dat is natuurlijk geen excuus om als de eerste de beste Twitter-idioot los te gaan, met je excuushulpje in je kielzog.

Misschien is het mijn ouderwetse inborst, maar Kamerleden hebben politieke macht en daarbij komt ook verantwoordelijkheid. Dat betekent dus onder andere dat je je niet als een ordinaire troll mag gedragen om mensen op te zetten tegen critici en onwelgevallige meningen.

Je zou denken dat dat een open deur is, maar vandaag vraagt De Volkskrant zich af of leraren wel hun politieke voorkeur mogen openbaren in de klas en duikt in oude tweets van de leraar. Dit doet me allemaal iets te veel denken aan verkrachte vrouwen in wiens verleden wordt gedoken om erop te wijzen dat er aan hun gedrag ook wel wat schortte. Misselijkmakend is het, die stoet van zogenaamde experts met hun mitsen en maren.

Vermeende objectiviteit
Op de lagere school had ik de twee laatste jaren les van een racist, met echt heel hoge waarden en principes. Zo gaf hij meermaals aan dat hij nooit vertelde op welke partij hij stemde, om leerlingen en ouders van leerlingen niet te beïnvloeden. Ik vond dat toen al nogal aanstellerig. Waar hij echter geen moeite mee had, was met racistische flauwekul over Arabieren en moslims, zoals ‘moslims sterven graag voor hun geloof’ (waar ik het benauwd van kreeg en in protest fluisterde dat het onzin was – ik was nog maar een kind, hè). In de klas zat ook de dochter van een Italiaanse man. En dus moesten we eens een keer een verhaal aanhoren over de leraars spannende avonturen met de Italiaanse douane en wat een ‘rotvolk’ die Italianen toch waren. Deze zelfde man deed er alles aan me niet naar de Havo te laten gaan. Mavo was goed genoeg. Ik heb VWO en de universiteit gedaan, motherfucker.

Dus wat mij betreft mogen al die zogenaamde experts en journalisten hun vermeende objectiviteit in hun hol stoppen. Die bestaat niet en de eigen voorkeur komt er op de een of andere manier toch wel uit. De vraag is wat je ermee doet: zet je mensen tegen elkaar op, of probeer je leerlingen kritisch te leren nadenken, door onwaarheden heen te prikken?

Abjecte ideeën
Een echte krant, eentje met personeel dat nadenkt en niet verblind wordt door de eigen liefde voor een ijdeltuit die terug verlangt naar de tijd van de VOC en het moeilijke-woorden-woordenboek raadpleegt voor hij een praatje houdt, zou de vraag hebben gesteld of Kamerleden burgers wel mogen opjagen. Of Kamerleden zich wel met de lesstof mogen bemoeien. Of Kamerleden die niet tegen kritiek (of hun eigen ideeën) kunnen, wel in de Kamer horen en niet moeten solliciteren naar een functie bij HR.

Sowieso, iedereen die iets hoort wat hij hem niet zint, springt maar op de stoel van personeelszaken. Als je zo graag mensen ontslaat, moet je je om laten scholen, en columns (hoi, Elma!) en politiek (Thierry, jij ook Lodewijk) aan de deskundigen overlaten.

Het enige gesprek dat we nu zouden moeten hebben is over het gedrag van Baudet. Naast al die onzinnige wetten en amendementen die aangenomen worden, mag er gerust nagedacht worden over een gedragscode voor Kamerleden. Wie liever de Twitter-troll speelt en zijn macht misbruikt om mensen op te hitsen tegen individuen, zou geroyeerd moeten worden. Dat het daar niet over gaat, noch over de abjecte ideeën van Baudet, is een grof schandaal en teken aan de wand.

info[at]aichaqandisha.nl