Aicha’s Twaalf: Rebecca van Putten

Foto’s: ©Annelies Verhelst

Hóóg tijd dat we onze ster- en toekomstig bestseller-auteur Rebecca van Putten fatsoenlijk aan jullie voorstellen. Wie stijl- en kledingadvies wil, kan bij haar terecht. Maar dat is niet alles, mode, eten, vieze verhalen, ze zit er vol mee. Stijlvol en tijdloos, avontuurlijk en heerlijk uitgesproken. Wij bij Aicha Qandisha zijn dól op uitgesproken, vooral als dat dan ook nog eens gepaard gaat met vlijmscherpe humor. Alléén bij ons geeft MrsvanP geeft zich helemaal bloot.

Mijn favoriete filmscène is… Wat een rotvraag… Ik heb tienduizend favoriete filmscènes. Het kleine jongetje uit Ladri di Biciclette dat wanhopig ‘Papa! Papa!’ roept als hij ziet dat zijn vader wordt gearresteerd, omdat hij een fiets heeft gejat.
Jeanne Moreau (een van mijn favoriete actrices) die door de regen loopt terwijl Miles Davis trompet speelt in Ascenseur pour l’Echaufaud. Shelly Winters die zich als een echte Joodse moeder voortdurend met het leven van haar zoon bemoeit in Next stop Greenwich Village. De bruid die over de tafel vliegt in Underground.
Een scène waar ik heel hard om gelachen heb komt uit C’est arrivé près de chez vous. Daarin wordt een seriemoordenaar door een cameraploeg gevolgd. Op een bepaald moment schiet de moordenaar per ongeluk de geluidsman neer en zegt dan ‘Sorry, sorry. Dat was niet voor jou bedoeld!’. Eigenlijk een heel gruwelijke film, maar zo absurd. Ik moest er laatst heel erg aan denken toen Bert van der Veer met veel aplomb verkondigde dat mensen gelukkiger waren geworden door commerciële televisie. En als je dan al die weirde reality shit ziet…
Maar goed, teveel favoriete scènes, te weinig ruimte.

Ik wil ooit nog eens naar… Marokko om naar de geitjes te kijken die in een boom gaan staan. Die moet ik echt een keer gezien hebben voor ik dood ga. Ik ken het alleen maar van foto’s en het ziet er uit alsof het uit een Looney Tune tekenfilm komt. Lijkt me geweldig!

Mijn toilettas is niet compleet zonder… Alles! Als ik op reis ga heb ik twee zorgen: mijn paspoort en mijn hutkoffer met cosmetica. Dat kijk ik 10 keer na. Daardoor vergeet ik nog wel eens een onderbroek of zo. Daar ben ik dan weer heel laconiek over zo van: ach, die kun je daar ook kopen.

Mijn ergste miskoop is… Een paar laarsjes (ik weet niet eens meer welk merk) waar zulke krankzinnig hoge hakken onder zaten dat ik er alleen maar op kon lopen als ik skistokken meenam. Ik heb er één keer een klein stukje op gestrompeld en werd bijna misselijk van de hoogtevrees. Ze hebben nog een half jaar in de kast gestaan en toen heb ik ze voor veel te weinig geld verkocht op Marktplaats.

Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb is… Foie gras met vijgenjam. Heel politiek incorrect. Maar dat was zo lekker! Gegeten op een pleintje met platanen in een klein dorp vlak bij de Mont Ventoux. Met van dat lekkere Franse brood en een heerlijk glas wijn erbij. De idyllische locatie deed ook wat.

Ik was het gelukkigst toen… Dat kan ik pas zeggen als ik op mijn sterfbed lig. Hopelijk komen er nog heel veel gelukkige momenten.

Ik heb het meeste spijt van… Dat ik soms mensen pijn heb gedaan door keuzes die ik in het leven moest maken die voor mij beter waren. Heel paradoxaal eigenlijk.

Ik ben niet bijgelovig, maar… Neurotisch. Ik loop bijvoorbeeld nooit onder stellages door omdat ik ervan overtuigd ben dat ze instorten als ik er onderdoor loop. Zo durfde ik bijvoorbeeld ook nooit te vliegen onder het mom dat de zwaartekracht niet voor niets was uitgevonden. Maar het kwam gewoon omdat ik zeker wist dat het toestel subiet zou neerstorten als ik erin zou zitten. Ik was 51 toen ik voor het eerst vloog, naar Berlijn. Ik heb zitten joelen als een klein meisje. Het was te gek!

Mijn grootste onhebbelijkheid is… Twee onhebbelijkheden. Ik ben verschrikkelijk ongeduldig en vind dingen al heel snel gezeik. Dan vind ik dat het allemaal sneller kan. Daardoor verveel ik me vaak na twee seconden al dood in gezelschap. Ik vind alles gebeuzel. Mijn andere onhebbelijkheid is dat ik mensen die ik niet interessant vind totaal uit mijn geheugen wis en vergeet. Ik kan uren uit beleefdheid met iemand praten en de volgende dag niet meer weten wie die persoon was en waar het gesprek over ging.

Ik lieg altijd over… Hoe het met me gaat. Ik zeg altijd dat het goed gaat, zelfs als ik doodongelukkig ben. Alleen voor een piepklein groepje intimi ben ik daar open over. De rest van de wereld hoeft niet te weten hoe ik me voel.

Ik kan me niet beheersen als… Don’t get me started… Gezeur, ontevredenheid, racisme, onredelijkheid, jaloezie: ik kan er razend om worden. Ik heb een heel kort lontje en kan echt exploderen. Toen ik nog getrouwd was, werd ik wel eens zo kwaad dat ik een bord eten naar het hoofd van mijn ex gooide. Tegenwoordig bijt ik iets vaker op mijn vuist maar niet van harte.

Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Ik zou een geliefde onmiddellijk dumpen voor een huisje in Frankrijk met een echte schrijfkamer met een raam dat uitkijkt op een mooie berg en water. Daar ga ik dan wonen met 7 katten. En een ezel en een haan omdat dit volgens Nazmiye Oral très Bardot zou zijn. Bovendien: een huis blijft, een geliefde verdwijnt steeds weer. Hahaha.

hassnae[at]aichaqandisha.nl