Alhoewel ik vol goede moed was begonnen aan 2015 stortte vandaag mijn wereld alweer in. Het gaat om een Eerste Wereld Probleem zeg ik er maar vast even bij. Maar voor mij fnuikend. Vooral omdat het niet de eerste keer is dat ik met dit probleem geconfronteerd wordt.
Mijn meest favoriete lievelingslipstick was op. En met ‘op’ bedoel ik ook echt ‘op’. Tot op de bodem uitgelepeld met een wattenstaafje. De enige kleur die ik draag en wil dragen: Chanel Rouge Allure Velvet Nr. 40 La Sensuelle. Goed, de lipstick was op dus er moest een nieuwe komen. In de parfumerie liep ik recht op mijn doel af. Hartverlamming. Het vakje waar de tester, mijn tester!, stond was leeg… Nerveus liep ik naar de verkoopster en legde haar mijn probleem voor. Samen keken we de hele lade na. Niets… ‘Ik kijk even in de computer voor je’ zei ze. Even later kwam ze terug. ‘Die kleur wordt uit de handel genomen. Er is er nog één in Bussum en één in Oude Pekela. Ik heb wel de tester voor je gevonden. Die mag je hebben’.
Een beetje zielig
Er zijn veel ergere dingen in de wereld. Maar toch, ik kon wel janken. Afgezien van het feit dat ik zo aan die kleur gehecht ben, omdat die zo mooi is en La Sensuelle heet: nu kon ik weer helemaal opnieuw beginnen. Een zoektocht naar de goede kleur waar niet teveel rood of oranje in zit omdat ik, dankzij een Chinese grootmoeder, een gelige huid heb. En La Sensuelle kleurde zo mooi bij mijn ogen en stiekem voel ik me ook La Sensuelle als ik die kleur draag. Het is gezeik, ik weet het. Maar in de loop der jaren ben ik al zoveel producten ‘kwijtgeraakt’. Producten waar ik nog steeds met weemoed aan terugdenk. En waarom moet alles dat ik gebruik zo nodig steeds uit de handel worden genomen?
Zo gebruikte ik jarenlang een parfum van Balenciaga met een heerlijke pepergeur. Weg. Toen stapte ik over op een parfum van Armani waardoor ik me iedere dag voelde alsof ik in Italië was. Weg. Handcrèmes, douchegels, mascara (van Helena Rubinstein met een metalen borsteltje), deodorants, een prachtige kleur lipstick van Yves St. Laurent. Allemaal waren ze van de een op de andere dag verdwenen. En steeds weer die nieuwe zoektocht naar dat ene perfecte product. Dat kan maanden duren! Daarom voel ik mezelf nu een beetje zielig.
Smeekbede
Hoe ouder ik word, hoe meer ik hecht aan signatuurgeuren en kleuren. Ik draag Coco Noir (alhoewel ik nu dankzij Hassnae ook vreemd ga met Pomegranate Noir van Jo Malone), Rouge Noir nagellak, Les 4 Ombres 08 Vanités en La Sensuelle. (Allemaal van Chanel en de term Noir komt wel heel vaak terug realiseer ik me terwijl ik dit zit te tikken).
Dit nieuwe jaar begin ik met een smeekbede aan cosmeticafabrikanten: Willen jullie alsjeblieft niets meer uit de handel nemen zonder vooraf te waarschuwen? Liefst heel ruim van tevoren zodat we een flinke voorraad kunnen inslaan voordat onze favoriete geuren en kleuren helemaal niet meer te krijgen zijn. Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die steeds een teleurstelling op dit gebied te verwerken krijgt.
En als jullie, lezers, een kleine in het zwart geklede vrouw met een wanhopige blik in haar ogen en de verkeerde kleur lipstick over straat zien lopen… Dat ben ik, op zoek naar een nieuwe La Sensuelle.
rebecca[at]aichaqandisha.nl
4 Reacties op “La Sensuelle perdue”