Ageism

Toen Marlene Dietrich oud werd besloot ze zichzelf niet meer aan het publiek te laten zien en trok zich terug in haar appartement. Ze voerde alleen nog maar lange telefoongesprekken en was daar soms duizenden dollars per maand aan kwijt. Maximilian Schell die de documentaire Marlene Dietrich – Porträt eines Mythos maakte mocht haar niet in beeld brengen. Je hoort alleen haar beroemde stem. Hoewel ik het aan de ene kant fascinerend vond hoe Dietrich, die bekend stond om haar ijzeren discipline, haar imago met alle kracht wilde beschermen vond ik het ook iets heel treurigs hebben.

Hieraan dacht ik toen ik las dat Madonna zich verzet tegen ageism: leeftijdsdiscriminatie. Op zich is daar natuurlijk niets mis mee. Waarom zou je (als vrouw) ineens afgeschreven moeten worden omdat je een bepaalde leeftijd hebt bereikt? Ook actrice Helen Mirren sprak zich hier recent over uit. Zij zegt zelf tot de lucky ones te behoren omdat ze nog steeds werk heeft. Maar ze kent ook veel getalenteerde , oude(re) actrices die naar een nieuwe bron van levensonderhoud hebben moeten uitzien.

Eeuwige jeugd
Wat Madonna betreft is er één maar… Wat zij onder een gevecht met ageism verstaat is er tot je dood zo jong mogelijk uit te zien. Ze doet er alles aan om een meisje van dertig te blijven. Nadat ik de clip met haar nieuwe nummer Bitch I’m Madonna had gezien bleef ik met een vreemd gevoel in mijn maag achter. Ik had gekeken naar een jonge vrouw die in werkelijk een vrouw van 57 jaar is.

Met een strijd tegen leeftijdsdiscriminatie heeft het dus niet veel te maken. Sterker nog: ik denk dat Madonna het met haar eeuwige jeugd en steeds jonger wordende minnaars voor andere vrouwen juist moeilijker maakt het proces van ouder worden te accepteren. En voor ons gewone stervelingen is het ondoenlijk om tienduizenden euro’s te spenderen aan cosmetische chirurgie. Of om zeven uur per dag te sporten met een personal trainer om ons lijf in tiptop conditie te houden.

Wanhoop
De strijd tegen leeftijdsdiscriminatie zou moeten gaan over het feit dat we geconfronteerd mogen worden met oudere vrouwen (én mannen). Dat rollen voor 50- of 60-jarigen ook gespeeld worden door vrouwen uit die leeftijdscategorie en niet door piepjonge actrices. Het zou niet moeten gaan over er tot je 80ste uitzien als een puber.

Zoals Marlene Dietrich zich terugtrok in haar appartement, zo bijt Madonna zich vast in de eeuwige jeugd. Er zit dezelfde wanhoop in verborgen. De angst aan te worden gezien voor een oud wijf. De angst voor de rotstreken die de tijd met je uiterlijk uithaalt. Zolang ons wordt voorgehouden dat oud worden een keuze is (en eigenlijk een schande) zal dat leeftijdsdiscriminatie juist in de hand werken. En zo komen we eigenlijk geen stap verder.

rebecca[at]aichaqandisha.nl