Aicha’s Twaalf: Carina van Leeuwen

foto’s: © Annelies Verhelst

Deze week een speciale gast voor wie het dubbel feest is: niet alleen debuteert Carina van Leeuwen met haar CSI-roman Vuurproef, ze staat ook in het zonnetje in Blogland met deze speciale blogtour. Carina werkt als forensisch expert en voor deze ene keer beantwoordde zij de vragen in plaats van ze te stellen. Spotlichten aan!

Mijn favoriete filmscène is… Alleen een scène? Vaak blijft toch de sfeer van een hele film hangen die bepalend is of je het goed vond of niet. Maar een film die ik op zich niet geweldig vind, maar waarvan de scène me is bijgebleven is Catherine Deneuve die op de vleugel speelt voor Susan Sarandon in de film The Hunger. Sarandon vraagt naar het muziekstuk en Catherine vertelt het verhaal van de Indiase prinses Lakmé die samen met haar bediende Malika zingt. Het is uit de opera Lakmé van Delibes. Als Sarandon opmerkt dat het als een liefdeslied klinkt zegt Deneuve dat het dan wel zo zal zijn, en ook dat het gezongen wordt door twee vrouwen.
Het muziekstuk is een van mijn favorieten. Daarbij de spanning tussen die twee prachtige vrouwen die van scherm spat. Heerlijk.

Ik wil ooit nog eens naar… Heb je even? Ik ben een reiziger en heb al heel veel gezien van de wereld, maar er is altijd wel een bestemming waar ik dan daarna weer heen wil. Ik zal ook niet snel voor een tweede keer ergens heengaan, de wereld is zo groot en mooi.
Zoveel te zien en veel te weinig tijd! Waar ik wel nog een keer, of nee, nog wel 10 keer heen wil is naar een plek waar je het Noorderlicht kan zien. Afgelopen jaar heb ik dat voorrecht gehad. Wat een ongelofelijk mooi schouwspel; in volledige stilte in the middle of nowhere samen met mijn lief met alleen sneeuw en Aurora Boralis om ons heen. Het is het meest indrukwekkende dat ik ooit gezien heb.

Mijn toilettas is niet compleet zonder… Khol, als ik mijn ogen niet opmaak, voel ik me naakt. Ik gebruik het al vanaf mijn zeventiende. Toen ik een tijdje in Israël woonde, kreeg ik zo’n potje waar de kohl echt als poeder inzit. Met een staafje breng je het aan in je oog. Inmiddels heb ik van overal op de wereld van die potjes. Van India tot en met de laatste, uit Jordanië.

Mijn ergste miskoop is… Zal wel iets van kleding zijn. Ik ben wel een impulskoper, maar als ik het dan niets vind geef ik het, wat het ook is, heel snel aan iemand waarvan ik verwacht dat die het wel zal gebruiken of aantrekken. Daarmee lijkt het al snel geen miskoop meer.

Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb is… Zoals ik al aangaf ben ik een reiziger. Dan is er altijd het onbekende van de lokale keuken. Vaak is dat verrassend en heerlijk zoals in Vietnam, Zanzibar, India en Jordanië, daar heb ik heerlijk gegeten. Hoewel ik in Vietnam ook een glaasje drank aangeboden kreeg waarvan ik best een slok wilde nemen totdat ik de fles zag waar het uitkwam; een glazen pot met daarin een dode vogel (geheel compleet) in alcohol. Daarvan heb ik gezegd dat ik er even over na zou denken…

Maar, altijd als ik op reis ben geweest eet ik een vers broodje oude kaas bij aankomst op Schiphol. Heerlijk! Verder heb ik een fantastische kok thuis, dus het is moeilijk kiezen. Steeds weer staat er iets op tafel waarvan ik denk; lekkerder kan niet, maar je raadt het al… Een maand later is er weer zo’n allerlekkerste gerecht.

Ik was het gelukkigst toen… Ik ben van nature een gelukkig mens. Ik kan blij worden van kleine dingen. Zeker als ik erg druk ben met mijn werk, wat vooral over moord en doodslag gaat, kan ik heel blij worden van bijvoorbeeld een bericht dat het gele flipflapvlindertje weer gezien is in Nederland. Eigenlijk is er elke dag wel iets waardoor ik me realiseer wat een gelukkig mens ik ben. Ik denk dat ik een erg hoge dosis endorfine en dopamine aanmaak, dat is alweer een reden om gelukkig over te zijn.

Ik heb het meeste spijt van… Ik heb geen spijt van dingen die ik gedaan heb voor mezelf. Wel als ik mensen verdriet heb gedaan, dan spijt me dat, maar soms kan je niet anders.
Ik denk dat je vooral spijt moet hebben van dingen die je graag wilde, maar niet gedaan hebt om verkeerde redenen. Omdat je het niet durfde, of bang was voor wat ‘de anderen’ ervan denken. Dus; als je iets wilt, doen!

Ik ben niet bijgelovig, maar… Ik houd wel van rituelen, dat zou je ook bijgeloof kunnen noemen. En nu ik er over nadenk; soms doe ik iets en bedenk dan dat je dat niet zou doen als je bijgelovig bent. Dus ik ben me wel bewust van die bijgeloofmomenten, maar geef er zelf niet aan toe.

Mijn grootste onhebbelijkheid is… Ik wil altijd alles snel doen en het liefst van alles tegelijk. Daar worden mensen om mij heen wel eens gek en erg moe van. Teveel energie misschien. Ik denk bij iedere verjaardag dat ik nu toch wel wat rustiger zal worden…, maar nee.

Ik lieg altijd over… Ik kan wel overdrijven, maar liegen? Nee. Maar dat is vast een leugen, want iedereen schijnt elke dag wel een leugen te vertellen.

Ik kan me niet beheersen als… Ik chocolade in huis heb, en dan van die echte bonbons die op zich al een kunststuk zijn. Dan wil ik ze het liefst allemaal proeven. Maar dat is zo respectloos naar de bonbonmaker.

Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Geen goud, voor niemand. Rare vraag trouwens, want het woord ‘dumpen’ is zo respectloos. Afval wordt gedumpt. Iemand, een mens waar je toch ooit van gehouden hebt, dump je niet, daar beëindig je hooguit je relatie mee. Dus : never, jamais, inoiz ez, nie, aldrig, asla, ei koskaan.

De blogtour is georganiseerd door de altijd innemende Cathelijne Esser van Not Just Any Book.

hassnae[at]aichaqandisha.nl