Claartje Beks-Ypma was in een vorig leven juriste en is oprichter en voorzitter van de
Stichting Brain Technology Institute. BTI organiseert samen met Catawiki voor de eerste keer een online veiling van kunstwerken waarvan de opbrengst geheel ten goede komt aan mensen met een zeldzame vasculaire hersenaandoening. Over de veiling kan in het bijgaande stuk hiernaast meer gelezen worden. Eerst een kennismaking met de vrouw die deze bijzondere samenwerking tot stand bracht.
Mijn favoriete filmscène is… De scène ‘Beaumont’s lament’ met Samuel L. Jackson en Robert de Niro in de film Jackie Brown van Quentin Tarantino. Ik heb deze film niet alleen meerdere malen gezien, maar met name de CD met de filmmuziek tig keer gedraaid. Fantastisch hoe deze soundtrack na het mooie nummer van Bobby Womack ook de briljante dialoog uit deze filmscène laat horen. Ik ken hem nog steeds uit mijn hoofd. De combinatie Samuel L. Jackson en Quentin Tarantino is wat mij betreft – bijna – altijd geslaagd.
Ik wil ooit nog eens naar… Antarctica en Zuid-Georgië, op een expeditie schip, met mijn vader. Hij is sinds zijn pensioen als scheepsarts werkzaam en vaart regelmatig in die hoedanigheid mee met de meest avontuurlijke expedities zoals de noord- en zuidpool. Ik hoop nog een keer met hem mee te gaan naar Zuid-Georgië, waar de natuur, flora en fauna echt uniek schijnen te zijn.
Mijn toilettas is niet compleet zonder… Parfum van Tory Burch en foundation van Lycogel. Deze foundation zorgt dat je er – meestal! – fris en fruitig uitziet, terwijl het ook een hoge beschermingsfactor heeft tegen de zon, ideaal! Vroeger lette ik daar niet zo op, maar met het verstrijken der jaren ga ik steeds bewuster met mijn gezondheid om, zonder het een obsessie te laten worden. En ja, daar hoort je beschermen tegen overmatige zon ook bij! Mede door mijn werk voor BTI ben ik me er helemaal van bewust dat het niet vanzelfsprekend is dat je een lang, gezond leven gegund is en prijs ik me extra gelukkig met mijn gezondheid en die van mijn dierbaren.
Mijn ergste miskoop is… Een paar prachtige, hele dure laarzen met veel te hoge hakken. Ik heb ze in een opwelling gekocht, omdat ze zo gaaf waren, maar toen ik ze thuis aantrok zag ik pas dat de hakken echt veel te hoog waren. Ik ben 1.80m, dus al vrij lang, maar met deze hakken aan kon ik mijn hoofd niet eens meer in de spiegel zien. Ik heb ze uiteindelijk aan een vriendin gegeven die kleiner is en er heel blij mee was.
Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb is… Een diner in restaurant Theatriz in Madrid: een prachtig oud theater dat herontworpen is door Philippe Starck. Je at op de plek waar vroeger de theaterstoelen stonden. Het eten daar was fantastisch. De combinatie van goed gezelschap, prachtige ambiance en top eten die avond, maakt dat ik aan dat diner moet denken bij deze vraag. Helaas is het restaurant inmiddels gesloten, maar dat kan niet aan de kwaliteit of de ambiance hebben gelegen!
Ik was het gelukkigst toen… Mijn twee zonen geboren werden. Wat een overweldigende liefde die je dan overspoelt. Daarnaast kreeg ik een groot geluksgevoel nadat twee jonge, talentvolle, mooie meiden, die beiden een zware bypass operatie hadden gehad vanwege een aneurysma in hun hoofd mij, onafhankelijk van elkaar, benaderden met de vraag of ze zich mochten inzetten voor de stichting BTI waar ik voorzitter van ben. Zij zijn zo dankbaar dat de operatie hun leven heeft gered dat ze graag wat terug wilden doen als ambassadrices voor BTI. Dit bevestigt dat onze stichting het belang van patiënten met zeldzame hersenaandoeningen daadwerkelijk dient en daar word ik heel gelukkig van.
Ik heb het meeste spijt van… Het feit dat ik afstand heb gedaan van onze kippen toen wij terug verhuisden van de VS naar Nederland. Het zijn zulke gezellige en makkelijk te onderhouden huisdieren, die alle etensresten opeten en heerlijke eitjes opleveren. Helaas wil mijn man er niet meer aan, het schoonmaken van het hok was zijn taak namelijk (haha). Dit geeft wel aan dat ik niet echt spijt heb van belangrijke dingen, ik kijk meer naar de toekomst dan naar het verleden.
Ik ben niet bijgelovig, maar… Sinds mijn moeder een aantal maanden geleden overleden is, kijk ik met een ander oog naar de vogeltjes in onze tuin. Heel gek en ook niet uit te leggen, maar sinds haar overlijden zit er bijna dagelijks een meesje op onze tuintafel dat vervolgens vanaf die plek naar het raam vliegt, even voor het raam gaat fladderen en weer terug naar de tafel vliegt. Het voelt net alsof we via dat vogeltje contact hebben en dan denk ik weer even aan haar. Een rustgevend gevoel.
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Ongeduld… Als ik iets in mijn hoofd heb, moet dat bij voorkeur ook nú gebeuren. Aan de andere kant, dankzij mijn ongeduld krijg ik ook veel dingen gedaan zoals de oprichting van BTI. Je moet er echt in geloven en er voor willen gaan. Een gezonde dosis ongeduld kan dan wonderen doen!
Ik lieg altijd over… Moeilijk. Eigenlijk kan ik niet iets bedenken waar ik over lieg, ik heb juist een hekel aan mensen die niet eerlijk zijn of de waarheid verdraaien. Ik ben heel alert op eerlijkheid. Ook in de opvoeding van mijn kinderen. Ik houd van transparantie en openheid en hoop dat op hen over te brengen. Dat neemt niet weg dat ik soms wel eens een smoesje gebruik om bijvoorbeeld een afspraak te verzetten. We are all human after all!
Ik kan me niet beheersen als… Ik een prachtig kunstwerk zie op een expositie. Ondanks mijn voornemen om soms alleen te gaan kijken en echt niets te kopen, lukt het me niet als ik iets zie waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Een veilinghuis als
Catawiki is ook zeer verleidelijk. De eerste keer dat ik daar op iets bood was toen ik op zoek was naar een cadeau voor een vriendin. Toen heb ik me letterlijk niet kunnen beheersen en bleef maar bieden. Uiteindelijk heb ik veel meer betaald dan ik van plan was… Maar ik had het uiteindelijk wel en mijn vriendin was er erg blij mee!
Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Niets of niemand! Ik ben happily married met de liefde van mijn leven en hoop dat nog heel lang te blijven.
rebecca[at]aichaqandisha.nl