Farida Farhadpour is oud-directeur van het Mozeshuis. Momenteel legt zij de laatste hand aan haar boek over het hart van de transitie van onze tijd. Daarna start zij met het nieuwe leerprogramma Leiderschap in Transitietijd. Ook is zij bezig met de oprichting van de Verzoeningskamer: een plek waar betrokkenen bij maatschappelijk conflict samen 24 uur lang op zoek gaan naar antwoorden. In april wordt er een dvd uitgebracht van een gesprek met Farida waarin zij haar visie op mens en samenleving uiteenzet.
Mijn favoriete filmscène is… De scène uit The sound of Music waarin hij tegen haar zegt: ‘je kunt niet met iemand trouwen, terwijl je van een ander houdt’. Een heerlijk indirecte manier om te zeggen dat je van iemand houdt.
Ik wil ooit nog eens naar… De Galapagos eilanden. De variatie in diersoorten daar is zo overweldigend. Eenden met blauwe poten, giga grote schildpadden, vogels met een snavel van 50 centimeter. Je kunt daar zien hoe dieren zich aanpassen aan hun omgeving om te overleven. Daar kan de mensheid van leren als het gaat om de nieuwe global World.
Mijn ergste miskoop is… Een paar prachtige schoenen die twee maten te klein was en blijft!
Mijn toilettas is niet compleet zonder… Mijn haarlak. Die krullen van mij springen zonder mijn Mucho alle kanten op! En niet de goede!
Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb is… De framboos uit een pluktuin in Ontario, Canada. Die frambozen waren zo groot als de pink van een volwassene en smaakten hemels. Mijn zus, mijn vader en ik hebben ter plekke ieder minstens een kilo opgegeten en evenveel meegenomen voor onderweg naar huis.
Ik was het gelukkigst toen… Ik een meisje van drie was. Helemaal omringd door hoge wilde bloemen in onze Teheraanse tuin. Volledig onbezorgd en onbevangen speelde ik daar dagen lang juffrouwtje met de bloemen als mijn leerlingen. Ik wist toen niet beter en als rijpe vrouw verlang ik soms naar dat ‘niet beter weten’.
Ik heb het meeste spijt van… Dat ik ben gestopt met piano spelen. Na bijna 25 jaar sporadisch de toetsen raken kan ik natuurlijk niet meer die prachtige stukken spelen die ik ooit zo goed kon. En omdat ik weet dat ik ooit anders kon, is wat ik nu kan niet bevredigend. De oplossing zit misschien in het leren spelen van een ander instrument heb ik weleens bedacht.
Ik ben niet bijgelovig, maar… Ik geloof wel in synchroniciteit. Dat de dingen samenkomen als we ons toevallig bevinden op de vaart van de levensstroom. Dit overkomt mij ook zo nu en dan en op die momenten dat de onzichtbare hand zichtbaar wordt, voel ik mij een diep (bij)gelovig mens.
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Dat ik geen gezelschap en prietpraat kan verdragen in de vroege ochtend.
Ik lieg altijd over… Mijn gewicht. Maar dat moet ook want het is niet zo dat ik te zwaar ben, maar dat komt door mijn zware botten.
Ik kan me niet beheersen als… Ik zachtjes word gekust in mijn hals; links is nog onweerstaanbaarder dan rechts.
Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Mijzelf. Bijvoorbeeld als hij onzorgvuldig met me om zou gaan.
rebecca[at]aichaqandisha.nl