Femke Halsema (don’t mention the politics!) behoeft geen introductie. De toekomstige muze van George Clooney weet bijna alles van de sterren; soms zelfs voordat zíj het weten. Ze is een bourgondische filmgek met een lekker grote hang naar zoet, kan keten als de beste en is gewoon ontzettend gezellig om mee samen te werken. Hoog tijd dus dat De Twaalf haar binnenstebuiten keert en haar diepste zieleroerselen met jullie deelt.
Mijn favoriete filmscène is… Niet de mooiste maar wel de scène die ik het vaakst heb gezien en het meest om heb gehuild: de afscheidsscène van moeder en zoon in Terms of Endearment. Het is een enorme, heerlijke tearjerker die ook na 10 keer nog het gewenste effect sorteert. Inmiddels begin ik een paar minuten voor de scene al te huilen omdat ik weet wat eraan komt.
Ik wil ooit nog eens naar… The Big Sur in California om er te wonen. Het natuurgebied is prachtig, en het ligt centraal tussen Los Angeles, San Francisco en Sillicon Valley. Als vorm van escapisme heb ik mezelf geabonneerd op huizensites daar: de huizen zijn architectonische wonderen van glas en staal. Alleen moet je in het bezit zijn van een paar miljoen. Wie weet, als het schip van goud ooit binnen zeilt…
Mijn toilettas is niet compleet zonder… Tja. Ik blijk altijd de belangrijkste zaken thuis te hebben laten liggen: tandenborstel, shampoo etc. Overal waar ik kom begin ik met een gang naar de plaatselijke drogisterij.
Mijn ergste miskoop is… Door mijn vriend gedaan. Hij nam ooit uit New York een prachtig design-mantelpak voor mij mee …. in maatje 0. Hoe vleiend misschien ook dat hij dacht dat het me zou passen; mijn gene was groot toen bleek dat ik maar 1 been in de rok kreeg. Ruilen zat er niet in.
Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb is… Een pasta vongole in Cadaques (Spanje notabene). Ik was er met mijn gezin na een verkiezing, moe en wat gedesillusioneerd (ik had weer eens verloren). Het was winter, er was een zachte zon, de kinderen speelden op het strand en we keken uit over zee. Misschien kwam het door het geluk dat me plotseling overviel, maar vongole is nooit meer zo lekker geweest.
Ik was het gelukkigst toen… Ik mijn dochter mee naar huis mocht nemen uit het ziekenhuis nadat zij na haar geboorte er twee weken had moeten blijven. Ze was eindeloos onderzocht omdat ze geen eten binnenhield, er waren sombere diagnoses gesteld. Het bleek vals alarm, gelukkig.
Ik heb het meeste spijt van… Ik weet het eigenlijk niet. Er zijn allerlei kleinere momenten waarover ik wel eens spijt heb: carrièrekeuzes, vrienden die ik verwaarloosde waardoor ik ze verloor enz. Maar een beslissing die mijn leven een wending heeft gegeven die ik echt, diep betreur is er niet.
Ik ben niet bijgelovig, maar… Ik zal nooit onder een ladder doorlopen en als ik de kans heb op hout kloppen om het noodlot niet te verzoeken.
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Mijn ongeduld. Mensen die te lang van stof zijn kan ik te hard afkappen als ik het al lang begrepen heb en zij niet in de gaten hebben dat ze zich herhalen of in details verzanden.
Ik lieg altijd over… Mijn gewicht natuurlijk. En nu ik 35 ben heb ik de neiging om over mijn leeftijd te gaan liegen.
Ik kan me niet beheersen als… Zich een gelegenheid voordoet om te plagen. Niet te hard, vernedering is akelig, en degene die geplaagd wordt moet mee kunnen lachen. En verder bij chocola, chips, snoep, wijn, lekkere kaas, wat niet eigenlijk?
Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Niets en niemand. Wij zijn 15 jaar samen en dat is lang niet altijd makkelijk geweest, verlies heeft wel eens gedreigd. Maar hij hoort bij mij en ik hoor bij hem. En nu ga ik even hout zoeken om op te kloppen.
hassnae[at]aichaqandisha.nl
Een reactie op “Aicha’s Twaalf: Femke Halsema”