Hij is een van de weinige filmsterren die we hebben die de laatste jaren vooral furore maakt op het toneel. Huub Stapel is bovendien een bijzonder charmante en innemende bon vivant. De ideale Aicha Qandisha man dus en hoog tijd om hem te onderwerpen aan de allesonthullende Twaalf.
Mijn favoriete filmscène is… De ontmoeting tussen Marcello Mastroianni en Sophia Loren in Una Giornata Particulare van regisseur Ettore Scola. Het speelt ten tijde van de toespraak van Hitler in Rome. Marcello is een radioreporter en homoseksueel en Loren is vrouw van een fascistoide meneer met heel veel kinderen, en die man en die kinderen maken zich klaar om naar de toespraak te gaan luisteren. Dat is zo ontzettend aangrijpend. Mooiste scène ooit.
Ik wil ooit nog eens naar… Terug naar Bali, naar het huis waar we net vandaan komen. Dat is voor mij synoniem aan het paradijs. Als je je door het gekmakende verkeer en de brommers hebt gehakt, is het daar absoluut geweldig.
Mijn toilettas is niet compleet zonder… Die geweldige tandenborstel die ik net heb gekregen. Zo’n elektrische tandenborstel met vijf verschillende standen. O wacht, niet zonder mijn Nivea softcrème zegt mijn vrouw. Opgelet, wat ik doe is dit: een dot van die softcrème mijn handpalm, daar spuit ik dan mijn geurtje op, vermeng het en dat smeer ik dan over mijn lichaam uit.
Mijn ergste miskoop is… Daar heb ik er wel meerdere van, hoor. Ik heb van die autopoetsspul gekocht van Tellsell, van die flauwekul. Verder heb ik ooit vijf linnen broeken laten maken in Singapore, die kon ik ook zo weggooien. Wat een onzin was dat, dat ging echt helemaal nergens over.
Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb is… We dachten dat we het lekkerst hadden gegeten in Sydney, in restaurant Tetsuya’s. Jezus Christus, dat was me toch een potje genieten. Twaalf gangen. Onvertroffen. En toen kwamen we onlangs bij Samhoud Places nadat Johannes van Dam die een 10- min gaf. Dus ik bellen, maar ze zaten vol. Ik kon wel mijn naam achterlaten voor het geval er plek vrijkwam, en ja hoor, de volgende dag zaten we er. Na afloop liepen we naar buiten en toen zeiden we tegen elkaar dat dat misschien wel het lekkerst was dat we ooit gegeten hadden.
Ik was het gelukkigst toen… Ik denk bij de geboorte van onze kinderen. Die ervaring is een combinatie van geluk, verbazing -en dat je niet weet wat je meemaakt. Een veelvoud van dingen die je overkomen en die je niet helemaal kunt volgen. Dat vond ik wel fenomenaal. Niet bij het eerste Gouden Kalf of dat soort onzin.
Ik heb het meeste spijt van… Ik vind spijt een heel eigenaardig fenomeen, moet ik je eerlijk zeggen. Ik denk altijd als ik tachtig ben of honderd, dat ik dan niet ergens spijt van moet hebben. Ik wil niet dat ik op mijn zeventigste of tachtigste denk ‘had ik toen maar’. Dat zou ik verschrikkelijk vinden. Dat zou ik echt verscrikkelijk vinden als dat zo zou zijn.
Ik ben niet bijgelovig, maar… Ik richt mij voor de voorstelling toch wel altijd tot mijn naasten, als ik aan de zijkant van het toneel sta. Dat vind ik wel prettig dat ze erbij zijn.
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Ik ben soms veel te kort door de bocht, op het botte af. Ah, ik heb weinig tact, zegt mijn vrouw.
Ik lieg altijd over… Over mijn gewicht. Ik doe er altijd wel een paar kilo af.
Ik kan me niet beheersen als… Als ik onrecht zie, dat is verschrikkelijk. Krijg ik een soort waas voor mijn ogen, maar wat heb je daar nou aan?
Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Voor niks.
hassnae[at]aichaqandisha.nl
Een reactie op “Aicha’s Twaalf: Huub Stapel”