Ze is geen gewoon Indisch meisje. Marion Bloem is een vaste waarde in de Nederlandse literatuur. Vorig jaar vierde ze haar zestigjarige verjaardag en veertigjarig jubileum als auteur. Ze is een vrouw van de mystiek en het realisme, het bovennatuurlijke en het aardse. In taal, met een indrukwekkend oeuvre, maar ook in beeld. Haar schilderijen zijn tot en met 28 september te bewonderen in Amsterdam.
Mijn favoriete filmscène is... Uit diverse films, onder andere The wedding Banquet, My Beautiful Laundrette, East is East en zo kan ik nog meer mooie films noemen waarin culturele misverstanden aanleiding zijn tot vermaak en migranten de hoofdrol spelen.
Ik wil ooit nog eens naar… Finland, want ik maakte plannen om ernaar toe te gaan toen ik vijftien was, mocht toen niet in mijn eentje van mijn ouders en het is er sindsdien nooit meer van gekomen.
Mijn toilettas is niet compleet zonder… Sun protection uv spf 30.
Mijn ergste miskoop is… Een gebreide deux piece van een Italiaanse ontwerper toen ik me door mijn zoon (16) tot die aanschaf liet verleiden, omdat hij wilde dat ik er net zo uitzag als de andere moeders op ouderavond, en ‘niet als een junkie in die versleten spijkerbroek en dat leren jack van het Waterlooplein’.
Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb is… De rode kwee lapis van mijn vader.
Ik was het gelukkigst toen… Ik was nooit eerder zo gelukkig als toen mijn kind geboren werd en ik niet kon bevatten dat er echt een prachtig mensje uit onze liefde was voortgekomen, en toen hij na een ernstige ziekte van jaren eindelijk genezen was verklaard (hij was toen vier jaar oud) en er geen afwijking meer te zien was op zijn ECG, was dat weer een nieuwe ongekende vorm van geluk. Het geluk dat het schrijven en schilderen mij geeft is een niet te vergelijken mooi gevoel, evenals het geluk dat mijn kleinkinderen schenken, en het geluksgevoel dat elke keer weer wordt bereikt door stevig te wandelen of te fietsen in een schitterend landschap. Het gelukkigste moment ligt, denk ik, niet in mijn verleden, maar verover ik telkens weer.
Ik heb het meeste spijt van… Situaties waarin ik door onwetendheid of onervarenheid anderen waarschijnlijk pijn heb gedaan en dat pas jaren later besef doordat ik in een vergelijkbare situatie beland maar dan andersom.
Ik ben niet bijgelovig… Maar waarom onder de ladder door lopen als je erom heen kunt gaan?
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Dat ik geen namen en gezichten kan onthouden, ook niet als de mensen tijdens de eerste of alweer tweede ontmoeting mij heel erg hebben geboeid. Ook geen titels van boeken en films die ik prachtig vond. En ik trek me zaken aan die me persoonlijk eigenlijk niet aangaan en lig er dan wakker van.
Ik lieg altijd over… Mijn woonplaats tegen vreemden omdat ik niet wil dat ze opeens bij mij op de stoep staan.
Ik kan me niet beheersen als… Mijn partner tegen mij liegt.
Ik zou mijn geliefde dumpen voor... Ik kan mensen niet dumpen, dus zeker mijn geliefde niet, zelfs niet als hij tegen mij heeft gelogen.
hassnae[at]aichaqandisha.nl