‘Maar ik ben helemaal niemand’, zei ze op mijn verzoek of ze niet mee wilde doen aan Aicha’s Twaalf. Die bescheidenheid siert haar niet alleen, maar is ook kenmerkend voor historica Nadia Bouras. Ze is een veel te weinig gehoorde stem in het debat die zich niet laat leiden door hypes en emoties, maar altijd trouw blijft aan de feiten. Haar empathie en nuance wekken dan ook hevige irritatie op bij gevoelsarme cynici. Haar boek Het land van Herkomst is een aanrader en kun je hier bestellen. Bij Aicha zijn we fan van haar intelligente analyses, heerlijke gevoel voor humor en bourgondische inborst. Bovendien schroomt ze niet om zich als een van de weinigen uit te spreken. Een vrouw om te koesteren dus.
Mijn favoriete filmscène is… Dead Poets Society is een prachtige en ontroerende film met Robin Williams als docent Engels op een strenge Amerikaanse kostschool voor jongens. Hij leert ze niet conformistisch te zijn en niet in hokjes te denken. Ze moeten de dag plukken en iets maken van hun leven: Carpe Diem! Geïnspireerd door hun docent, begint een groep jongens de Dead Poets Society. Een van de jongens, Neil, wil toneelspelen, maar zijn vader verbiedt het. Uiteindelijk pleegt hij zelfmoord. Er komt een onderzoek en Keating (gespeeld door Williams) krijgt de schuld, Hij wordt ontslagen. Als hij zijn klas inloopt om zijn persoonlijke spullen te verzamelen, klimt de meest verlegen jongen, gespeeld door Ethan Hawke, op zijn bureau en roept: ‘Oh Captain, My Captain’. De rest van de klas volgt zijn voorbeeld. Prachtige scene. Ik heb de film zeker vijf keer gezien, en iedere keer schiet ik vol.
Ik wil ooit nog eens naar… Australië! Ik ben gek op Masterchef Australia, waar de liefde voor eten, cultuur en natuur ervan afdruipt. Ik ben ook een beetje verliefd op George Calombaris, een van de gastheren. Er zijn nog zoveel plekken die ik wil zien, maar ik wil in ieder geval een keer terug naar Venetië. Toen we er voor het eerst waren in 2011, hing er een hevige mist over de stad. We hebben de tijd van ons leven gehad, maar voor mijn gevoel heb ik door de mist een groot deel van de stad gemist.
Mijn toilettas is niet compleet zonder… Mijn favoriete luchtje: Rose eau de parfum van Paul Smith. Van mijn moeder kreeg ik laatst een Marokkaanse lippenstift. Hij is van binnen en buiten helemaal groen en je krijgt er knalrode lippen van. Als je uitschiet, wat mij regelmatig overkomt, loop je er de rest van de dag bij als Zwarte Piet. Moeilijk dat het eraf gaat!
Mijn ergste miskoop is… Mijn eerste brommer: een tweedehandse Peugeot Rapido voor 850 Euro. Ik wilde met wapperende haren door Amsterdam rijden, maar hij was bijna altijd stuk! Met al het geld dat ik uitgaf aan reparaties kon ik een gloednieuwe Vespa kopen. Dat deed ik dan ook een jaar later.
Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb is… Voor Indiaas eten kun je mij wakker maken. De beste Indiër in Amsterdam is Mother India. Heerlijk! Je moet er overigens niet ter plekke eten, want het is er saai en kitscherig. Mother India is voor mij met het bord op schoot op mijn eigen bank. De lekkerste espresso dronk ik ooit in Casablanca, op station Casa Voyageurs. Ik stond in alle vroegte op een vriendin te wachten. Alle cafés waren dicht behalve dat ene hokje waar een oude meneer zat. Er stond verder niks, maar hij had wel een espressomachine. Voor de espresso betaalde ik 5 Dirham (50 eurocent).
Ik was het gelukkigst toen… Mijn dochter geboren was vorig jaar. Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden. Zij hoort altijd bij mij, dat is een magisch gevoel. Op de tweede plaats: toen ik mijn proefschrift verdedigde vorig jaar. Op het moment zelf was ik bloednerveus, maar na afloop was ik dolgelukkig. Na vijf jaar zwoegen was ik eindelijk verlost van deadlines, gepieker en vooral stress!
Ik heb het meeste spijt van... De momenten dat ik het niet voor mezelf opnam in vriendschappen.
Ik ben niet bijgelovig, maar… als er een belangrijk moment aankomt, doe ik altijd een schietgebedje. Een goede vriend is medium en als hij mij ‘leest’, zit ik op het puntje van mijn stoel. Ik geloof hem meteen!
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Als ik eenmaal begin aan een zak paprika chips, moet ‘ie op! De gewone chips kan me niet bekoren, het moet wel de geribbelde zijn.
Ik lieg altijd over… Nergens over. Maar ik zal nooit iets zeggen om anderen te kwetsen, althans niet bewust. Ik zal dus niet zeggen dat iemand een lelijk kapsel heeft als die persoon net een knipbeurt heeft gehad.
Ik kan me niet beheersen als… Ik aan het verkeer deelneem, zeker nu ik fiets. Als iemand in de weg staat of als een idioot rijdt zeg ik er wat van. Soms hardop, maar meestal vloek ik binnensmonds.
Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Niks en niemand.
hassnae[at]aichaqandisha.nl