foto’s: © Annelies Verhelst
Multitalent Rajae El Mouhandiz is componiste, dichteres, zangeres en creatief producent. Ze bracht twee albums uit op haar eigen label en haar derde album is ze nu aan het opnemen in Marokko, dat komt in 2014 uit. Hiervoor is zij nu aan het crowd funden. Wil je haar daarbij steunen, klik dan hier. Haar genre omschrijft ze als soulvolle Maghreb jazz. Ze bracht in 2013 haar eerste korte documentaire film ¡HOPE! uit, deze werd genomineerd voor de NFF online prijs en ze reist nu de wereld rond. In januari verschijnt een exclusieve download van haar in het Amerikaanse magazine Vice en op 17 januari kun je haar bewonderen in de grote zaal van Paradiso: haar korte film ¡HOPE! wordt dan vertoond en ze zal optreden tijdens het interactieve poëzie evenement SPOKEN XL.
Mijn favoriete filmscène is… Niet een, maar verschillende uit de film Les Intouchables.
Het verhaal in de film gaat over de vriendschap tussen de fysiek volledig verlamde miljonair Philippe en zijn verzorger, de Senegalese Driss die is opgegroeid in de Parijse banlieues en net enige gevangenistijd achter de rug heeft. Philippe vindt in Driss de enige die hem niet met medelijden behandelt, maar hem als volwaardig mens ziet en aanspreekt. Hij haalt grappen met hem uit, is een soulmate voor hem, zoals geen ander, en laat hem kennismaken met de geneugten des levens, waardoor hij uit zijn comfort zone stapt, zijn angsten de baas wordt en hij niet meer als een soort kasplantje wordt behandeld door zijn omgeving. Philippe heeft ook een bijzondere invloed op Driss; Hij haalt Driss uit zijn kleine wereld, wakkert zijn artistieke gave aan en accepteert hem zoals hij is, een ruwe diamant. In de film Les Intouchables zitten verschillende scènes die me bij zijn gebleven: de sollicitatie van Driss, zijn moeder die hem uit huis zet, de manier waarop hij het huishouden van Philippe op stelten zet en hoe hij zijn verwende dochter helpt in het gareel te houden. Maar ook de stoute kant van Driss en Philippe en de reacties op hun vriendschap, laten zien dat leeftijd, afkomst en sociale klasse niets zeggen over vriendschap, oprechtheid en intentie. Ik heb zelden zo hard gelachen bij het kijken van een film.
Ik wil ooit nog eens naar… Ik weet sinds 2 jaar wie mijn Marokkaanse opa is en ben me aan het verdiepen in de geschiedenis van mijn twee opa’s. Zij blijken twee superhelden te zijn geweest in de tijd van het Spaanse en Franse kolonialisme in Noord Afrika. De generatie daarvoor ook. Ik ben hun 4.0 versie. Ik wil heel graag terug naar Algerije, de route bewandelen die mijn opa gelopen heeft toen hij vluchtte van Algerije naar Marokko en ik wil de boerderij van mijn Marokkaanse opa bezoeken in Marokko. Ik wil zitten in zijn bibliotheek, in zijn moskee voor hem bidden, lopen door zijn land, liggen in zijn velden, verse vijgen, olijven, brood en tajine uit de klei oven eten en zijn schilderijtjes bekijken en ontcijferen. Ik wil er achter komen, waar de Spanjaarden hem mee naar toe hebben genomen en uiteindelijk begraven hebben. En ik wil meer te weten komen over mijn oma’s en een bijzondere vrouw in mijn familie die Yapa genoemd werd: mijn opa heeft haar, een verdwaald herdersmeisje, gevonden en geadopteerd en pas toen ze veel ouder was zijn haar ouders gevonden, maar ze bleef bij mijn familie. Daar in Noord-Marokko en Algerije wil ik reizen om deze hoofdstukken van mezelf terug te vinden, niet alleen door er te zijn, maar ik wil de liederen, de beats en muziek uit die streek leren kennen en bestuderen en op die manier stukjes van mezelf terugvinden zodat mijn ziel completer kan worden en ik die ervaringen kan delen met mijn publiek in nieuwe composities, teksten, beelden en film. Verder wil ik andere delen van Afrika, Azië en Zuid Amerika zien. Reizen maakt me gelukkig en inspireert me.
Mijn toilettas is niet compleet zonder… Argan olie, een tandenborstel, deo, crème, foundation, concealer, blush, mascara, nude kleur ogen schaduw, lippenbalsem en een goede parfum. Ik draag vrij basic make up, maar zonder een goede parfum voel ik me niet compleet. Oud van Tom Ford, Golden Oud van Juliette has a Gun, Eccentric Molecules, Aura van Swarovski en Repetto wissel ik af en soms mix ik ze, afhankelijk van mijn stemming, het seizoen en het tijdstip.
Mijn ergste miskoop is… Een mobiel hotspot abonnement. Een paar jaar geleden werkte ik veel buiten de deur en was vaak onderweg. Het werd de duurste telefoonrekening ooit die ik een maand later kreeg. Ik vervang mijn toestel sindsdien ook niet meer. Lessen zijn zwaar. Of in het geval van telefoonrekeningen duur. Nooit meer!
Het lekkerste wat ik ooit geproefd heb is… Tegra, een Noord-Marokkaans visgerecht dat mijn moeder altijd maakte: laagjes sardines, tomaat en aardappelen, gemarineerd in verse Marokkaanse viskruiden en lang in de oven gegaard, tot je de aardappellaagjes kunt doorprikken en daarbij 4 salades: groene salade, zaalouk (auberginesalade), Marokkaanse wortelsalade en gegrilde paprikasalade. Waar je me ook mee kunt lokken is Cocscous met zeebaars en harissasaus! Of op vrijdagmiddag een traditionele couscous met lamsvlees en zeven groenten of kip of een lams- of kiptajine en vooraf harira soep. En als dessert: Marokkaanse gekruide koffie met kaneel, kardemom en een beetje peper is heerlijk of koffie met de aroma van sinaasappel schil en kaneel en Marokkaanse koekjes. Verder in Bologna in Italië is het lekkerste dat ik ooit heb gegeten een simpele pasta met botarga vis eitjes vooraf, gegrilde groenten en daarna gegrilde vis. En op elk trein station in Italië is espresso met een croissant een must. En tot slot de Surinaamse, Japanse en Vietnamese keuken. Nomnomnom.
Ik was het gelukkigst toen… Dat heb ik nog niet ervaren. Maar wanneer ik reis, nieuwe indrukken opdoe, verhalen van bijzondere mensen hoor en culturen proef die me herkenning bieden of iets nieuws leren, voel ik me gelukkig. En ik ervaar geluk het meest wanneer ik muziek maak en mooie momenten deel met mensen en zie dat ik mensen dichter bij elkaar kan brengen. Persoonlijk geluk is anders, ik zit nog midden een persoonlijke strijd, ik heb geen vrede met mijn familie en dat maakt geluk en geluksmomenten anders.
Ik heb het meeste spijt van… Vooroordelen en angsten die ik lang gevoeld heb voor mensen die me als kind verwaarloosd hebben en pijn hebben gedaan. Spijt heb ik ook van vrienden die ik in mijn jeugd makkelijk los heb gelaten, omdat ik bezig was met overleven en mijn vertrouwen in mensen kwijt was. Ik heb spijt dat ik Malcolm, een vriend die in mei slachtoffer werd van zinloos geweld, niet bij me heb laten wonen zodat hij hierin Nederland een veilig onderkomen had gehad en er nog zou zijn. Ik heb hem mijn steun gegeven, maar wetende wat ik nu weet had ik er concreet vaart achter gezet om hem voorgoed naar Nederland te halen.
Ik ben niet bijgelovig, maar… Ik ben als kind zwaar geconditioneerd door Marokkaanse bijgelovigheid. Ik loop nooit onder een trap, ik eet liever met rechts en ik klop ook regelmatig mijn geluk af op hout. Ik loop niet over andermans benen, zeg bismillah wanneer ik een nieuwe ruimte betreed, maar ook wanneer ik begin met een opname, of vlak voor ik het podium op ga. Ik denk even na wanneer ik buiten een zwarte kat tegen kom en het boze oog voel ik soms door mijn rug prikken. Wanneer ik dan omkijk, zit er vaak iemand naar me te staren.
Mijn grootste onhebbelijkheid is… Dat ik het smalle pad kies en daarin vooruit kijk, waardoor ik oog verlies voor wat er om mij heen gebeurt. Ik sta daardoor zelden stil bij wat ik allemaal doe en voor elkaar boks. Ik ben privé ook niet goed in het vieren van momenten zoals mijn verjaardag of feestdagen. Meestal sla ik ze over. Wat ook een onhebbelijkheid is, is dat ik eerder een stap terug doe in plaats van de confrontatie aan te gaan, daarmee creëer ik afstand tot mensen. Weinig mensen weten daardoor dicht bij me te komen en mijn vertrouwen langdurig te winnen. Ik ben zacht van aard, maar ik ken een hard leven. Daarom ben ik zeer gesteld op mijn privacy. Online weet ik mensen te bereiken en via mijn werk ook, maar privé vind ik het moeilijk om me kwetsbaar op te stellen. Ik mag nu ik bijna 35 ben meer vertrouwen geven en het verleden loslaten en een aantal mensen op mijn lijst vergeven en de kans geven om het goed te maken. Het is niet dat ik het niet kan, maar je bouwt een intolerantie op voor bullshit. Dat is op dit moment mijn grootste uitdaging, want ik wil niet van steen worden of onbenaderbaar zijn.
Ik lieg altijd over… Dat het altijd wel goed met me gaat. Ik ga ervan uit dat de meeste mensen daar niet echt in geïnteresseerd zijn, dus ik zeg standaard dat het prima gaat. Het is een filter, de paar mensen die me recht in de ogen kijken en hun vraag menen geef ik eerlijk antwoord. Verder kan ik soms diplomatieke antwoorden geven om gevoelens te sparen. En tegen een geliefde lieg ik dat ik het prima alleen aan kan en dat ik prima zonder hem kan, om onafhankelijk over te komen, zulke onzin. Ik heb daarom een wijze man nodig, die door de regels heen kan lezen en lachen en me lokt met lekker eten, goede muziek, rustige avonden en spontane reizen, en vooral een man die kalm blijft en aanhoudt. De aanhouder wint hart, vertrouwen, loyaliteit en oneindig veel bousa’s.
Ik kan me niet beheersen als… Mensen bewust andere mensen kwetsen en omlaag brengen. Ik kan niet tegen racisme, agressie en uitbuiting. Ik heb moeite met verwende en arrogante mensen, die klagen over eerstewereld-problemen en ik ageer tegen een wereld die immigranten en andersdenkenden als pispaaltjes gebruikt voor eigen gewin en genoegdoening. Ik ga door het lint wanneer mensen aan kinderen komen.
Ik zou mijn geliefde dumpen voor… Nada!! Niente!! Oualou!!
hassnae[at]aichaqandisha.nl