De Syrische Hazem Sharif heeft gisterenavond het derde seizoen van Arab Idol gewonnen en versloeg daarmee de Palestijnse Haitham Khalailah en Saoedische Majid Al Madani in een spannende finale die uiteraard niet zonder controverse was.
Dit seizoen van de talentenshow begon met een nieuw jurylid, de Libanese zanger Wael Kfoury. Kfoury verving de Libanese zanger en voormalig juryvoorzitter Ragheb Alama die was opgestapt na aanhoudende conflicten met collega-jurylid, de Emiratese zangeres Ahlam.
Syrische vlag
Tussen Ahlam, een soort losgeslagen dorpsgekkin met te veel geld en oversized ego (dat is knap, want geen enkel ego van de juryleden is klein) die eindeloze monologen eruit blaft als ze de kandidaten moet beoordelen, en Ragheb boterde het openlijk niet. Het tweede seizoen werd popdiva Nancy Ajram erbij gehaald en tussen Ragheb en Ahlam geplaatst, maar het mocht niet baten: na het tweede seizoen werd bekend gemaakt dat Ragheb ermee stopte. Ahlam hintte er op haar Twitteraccount naar dat MBC haar eis had ingewilligd. MBC ontkende dit, maar na lang zwijgen erkende Ragheb dan, in ietwat verhulde termen, dat Ahlam een zieke geest is, en zijn vertrek dus wel degelijk met haar te maken had.
Na de winst van de Syrische kandidaat gisteren, gonsde het ook meteen van de geruchten. Zo werd beweerd dat de Saoediërs, MBC is een Saoedische zender, geen Syriër wilden als winnaar en toen hij eenmaal bekroond werd, was de Syrische vlag niet te bekennen; volgens sommigen omdat dat niet toegestaan was van MBC. Met de Saoedische en Palestijnse vlaggen werd wel gezwaaid.
Terloopse vrolijkheid
De positie van Saoedi Arabië ten aanzien van Assads Syrië is genoegzaam bekend. En ja, er was inderdaad geen Syrische vlag, maar je kunt je afvragen of iemand die nog wel veilig kan zwieren, zonder meteen als Assad-aanhanger te worden weggezet. Dat is de tragiek van het Syrische conflict, het is zo versnipperd en geannnexeerd door popjihadisten dat de kern van het conflict, de Syrische bevolking dat een beter leven wilde en zich nu in een nachtmerrie bevindt, welhaast vergeten lijkt.
Het verbaast dan ook niet dat Hazem Sharif heeft gewonnen. Weinig maakt leed zo inzichtelijk als het doorvoelde verdriet of juist de terloopse vrolijkheid van gezang dat door de ziel snijdt en beelden van verlies, verdriet en wanhoop oproept.
‘Syrië je naam is beschreven in een zon die nooit ondergaat’ zingt Sharif na zijn winst. Ach, vochten de Arabische naties hun conflicten maar vaker uit met muziek en zang.
Je kunt hier de finale in zijn geheel zien.
hassnae[at]aichaqandisha.nl