“Misschien word je ’s ochtends alleen wakker in een hotelkamer. Je hebt een mooie avond gehad en wanneer je opstaat, zet je muziek op, een kop koffie of thee – misschien heb je zin in een bad en luister je naar het gekletter van water.”
Ik zit samen met een collega in een bordeauxrode kamer, met uitzicht op de gracht in het sjieke De l’Europe hotel, tegenover Nicolas Dewit, parfumeur en oprichter van het nieuwe parfumhuis Chambre 52. Hij is in Amsterdam voor de lancering van zijn nichemerk dat uit zes parfums bestaat met ieder een eigen verhaal.
Het idee voor Chambre 52 ontstond op reis in het Braziliaanse Sao Paolo. Op het dakterras van het hotel waar Dewit verbleef was een zwembad met rode tegels, waardoor je de illusie van dieprood water kreeg. Het zou hem inspireren tot de rode dop van zijn parfumflessen. Voor die flessen werkte hij samen met de beroemde, inmiddels 94-jarige ontwerper Pierre Dinand. Dewit belde bij hem aan zonder hem ooit ontmoet te hebben.
In datzelfde hotel in Sao Paolo schreef hij zes verhalen, sommige lang, andere kort, en eenmaal terug in Parijs, wist hij dat hij die om wilde zetten naar geuren. Het werd de basis van Chambre 52: iedere geur vertelt een persoonlijk verhaal dat door dragers weer anders geïnterpreteerd en eigen gemaakt kan worden.
Nicholas Dewit zit al 25 jaar in het vak, maar Chambre 52 is zijn meest persoonlijke creatie. Eén van de geuren maakte hij voor zijn vrouw, een andere, Orencie, is een ode aan een eigenzinnige groottante van hem. “Het is een heel klassieke naam met een melodieuze klank die bijna niet meer gebruikt wordt. Ik heb één van mijn tweelingdochters naar haar vernoemd, Juliette Orencie.”
Een andere geur, Soleil Tonka, is een eerbetoon aan zijn liefde voor surfen. “Als je gaat surfen, gebruik je wax op het surfboard zodat je er niet afglijdt. De geur van die wax is een mix van kokosnoot en walnoot, het is een geur die ik uit mijn jeugd ken en die voor mij naar de zomer en een duik in de oceaan ruikt.”
Chambre 52 staat voor vrijheid, Dewit refereert daarbij naar Virginia Woolfs A Room of her Own (altijd een bonus als mensen die waarderen): in een tijd dat vrouwen geen eigen ruimte hadden, pleitte Woolf voor het belang financieel zelfstandig te zijn en een plek te hebben waar je alleen kunt zijn. Die kamer inspireerde hem tot Chambre 52; “Vrijheid, creëren, ik heb dat echt nodig. Ik ben nu 48 en voel dat ik mijn eigen verhalen moet vertellen.”
En wat een elegante, verleidelijke verhalen zijn de zes van Chambre 52 geworden. Dat is ultieme vrijheid, datgene kunnen doen wat je het liefst wilt. Mochten het schrijven en documentaire maken ooit ophouden, dan hoop ik mijn laatste werkjaren in een mooie parfumerie door te kunnen brengen, omringd door schoonheid en geuren die me alle ellende in de wereld laten vergeten.
Chambre 52 is verkrijgbaar in flessen van 52 (mooi detail) en 100ml en is verkrijgbaar bij Retreat.
info[at]aichaqandisha.nl