foto: ©Abdel Batou
Mag ik je voorstellen aan Abdel Batou. Voormalig kickbokser, personal trainer en de man die de schier onmogelijke taak op zich heeft genomen mij te helpen met afvallen.
‘Meten is weten’, is zijn motto en dat betekent dat hij regelmatig aan mijn vetkwabben voelt om te kijken hoe het ermee staat. Ik kan me een gesprek herinneren van jaren geleden tussen actrice Cybill Shepherd en Jay Leno. Ze vertelde over bevallingen en hoe die al je remmingen wegnemen als de dokter je in godsnaam maar helpt.
Zo ervaar ik mijn vetkwabsessies met Abdel. Zit eraan zoveel je wilt. Knijp erin. Meet ze op. Als ze daarna in hemelsnaam maar wegsmelten. Mijn trots zet ik opzij. De schaamte is wat hardnekkiger.
Deprimerende exercitie
Voor de zomer heb ik met Abdel getraind en me aan zijn eetschema onderworpen, maar door de extreme drukte en werkstress lukte het niet de regelmaat erin te houden.
Nu is het rustiger en dacht ik dat het soepeler zou verlopen, maar het gaat nooit zoals je hoopt. Niet bij mij in ieder geval. Het valt namelijk altijd tegen. Bovendien, met tussenpozen dezelfde eetvoorschriften volgen, maakt het niet makkelijker.
Dunne mensen doen er altijd heel lichtzinnig over, over afvallen, maar het is een deprimerende exercitie. Als het meezit en je valt af, dan voel je je al snel lichter, zelfverzekerder en, het belangrijkste, gemotiveerd om door te gaan.
Vervloekt
Als de weegschaal, die vervloekte weegschaal niet meewerkt, word je meteen teruggeslingerd naar af en zie dan van de verboden waar af te blijven en ergens diep in je de wil terug te vinden om door te zetten. Door te bijten en overtuigd te raken dat het lichaam nu eenmaal schommelt en je er heus wel komt.
Gisteren stond ik op de weegschaal. Die vervloekte weegschaal.
Morgen zie ik Abdel, en als ik dan weer moet rammen en trappen en mijn buikspieren moet tarten, zal ik mezelf wederom vervloeken.
Lees hier de andere delen van het dagboek.
hassnae[at]aichaqandisha.nl
Een reactie op “Dagboek van een afvallige: De Trainer”