Fietsend naar het Erasmus MC had ik het bordje in een flits voorbij zien komen: Arabische boekwinkel. Het was aan de ’s Gravendijkwal in Rotterdam, in een buurt met opvallend veel coffeeshops en massagesalons. Ik nam steeds vaker een andere route naar mijn werk, maar soms fietste ik er nog wel eens langs. Omdat de boekwinkel van buiten leek op een normaal stadshuis waren mijn verwachtingen niet hoog. Toch werd ik na elke fly-by nieuwsgieriger. Op een dag trok ik de stoute schoenen aan en zette mijn fiets tegen een muur aan.
De ramen waren klein, en binnen was weinig licht te zien. Er was geen etalage, door de ramen zag je de achterkant van boekenkasten en een bak met kralen. Ik liep door de ingang, langs een knipperend bordje met OPEN. Bij het openen van de deur klonk een harde zoemer. Ik tuurde in het schemerdonker een smalle gang in. Langs de muren stonden boeken in strak gelid tot aan het plafond.
Ik liep verder naar binnen. De gang splitste zich in tweeën en ik sloeg rechts af. Boeken overal, op tafels en langs de muren. Bij het kleine raam stond naast de kralenbak een rekje met porseleinen tegeltjes met daarop wijze spreuken en kalligrafie van Gods naam. Plotseling hoorde ik een stem, en ging het licht aan. De eigenaar, een vriendelijke man, vroeg wat hij voor me kon doen. Snel bedacht ik iets. ‘Hebt u iets van de duizend en één nacht?’ De man keek me vragend aan. ‘Alf layla wa layla?’ zei ik hoopvol. ‘Alf layla wa layla’ herhaalde de man peinzend. ‘Misschien hier achter nog, volgt u mij?’ Hij liep naar een volgende kamer, opnieuw gevuld met boeken. In de hoek stond een bureau met een grote ouderwetse telmachine erop. Ergens van boven een kast haalde de eigenaar een kleine pocket met op de omslag een tekening van een vliegend paard. ‘Ik zoek eigenlijk iets met een harde kaft’ zei ik. ‘Ik heb nog meer boeken, zal ik ze u laten zien?’
Hij noemde op wat er te koop was terwijl we dieper en dieper de schier eindeloze winkel inliepen, als door de smalle gangen van een piramide. ‘literatuur’, ‘boeken over vrouwen’ ‘boeken over gezondheid’. Af en toe stopte hij om een lichtknop in te drukken. We kwamen langs een zijkamer met aan één wand schilderijen met Arabische tafereeltjes. De andere drie wanden waren bedekt met boeken. Even voorbij deze nis stonden prachtige religieuze boeken. Harde kaften met gouden letters. Vier ruggen naast elkaar vormden de sierlijk gekalligrafeerde titel van het hele werk. Er zijn geen mooiere boeken dan Arabische boeken, en deze man is hun verkoper. Verder ging het, een smalle trap af door nóg een gang met detectives, de Arabische Columbo misschien? Aan het einde van de rit poëzie. Daar tegenover een rek met boeken waarvan de kaft verried dat het een Arabische bouqetreeks moest zijn.
Om niet met lege handen weg te gaan, kocht ik een klein boekje van Naguib Mahfouz, de enige Arabische auteur waarvan ik zo gauw de naam kon oplepelen. Bij het afrekenen zag ik in een hoek Arabische kuifjes liggen. ‘Die worden door Nederlanders gekocht. Ze verkopen ze voor veel geld aan verzamelaars’ vertelde de eigenaar glunderend.
Terwijl mijn ogen weer aan het felle zonlicht wenden, dagdroomde ik over de boekwinkel. Ik had eventjes een andere wereld betreden. Een piramide met de bouqetreeks in de schatkamer.
info[at]aichaqandisha.nl