De ijdele hoop van Buma

Edward Hopper

Nu weet ik niet wat de criteria zijn voor de H.J. Schoolezing, maar als ik afga op het gebazel van CDA-leider Sybrand Buma en dat van de vorige sprekers, kun je net zo goed iemand van het Identitair Verzet nemen en hem een stropdas omdoen en zijn haren kammen. Dat is namelijk het enige -uiterlijke- verschil, ideologisch verschillen ze weinig.

Het is dan ook niet raar dat Buma opkomt voor de ‘boze burger’, ook wel liefkozend ‘bezorgde burger’ genoemd in de media. Je kent ze wel, de piemelroepers en school-bezetters. Volgens Buma is het etiket bozer burger onterecht, de boze burger is ‘de gewone Nederlander’. Hij schetst ook een heel zielig-romantisch beeld van die gewone Nederlander: ‘Zijn baan is vergeven aan een immigrant of een Oost-Europeaan, de opleiding voor de kinderen is te theoretisch geworden en de verruwing van de samenleving komt met grof geweld via de televisie de huiskamer binnen.’

Arme gewone Nederlander, iedere sollicitatie die hij of zij verstuurt eindigt in de prullenbak vanwege diens gewone Nederlandse naam. Denk je na bijna veertig jaar in Nederland klaar te zijn met ‘hunnie pakken onze banen in’ herkauwt Buma het alsof het 1981 is. Maar gelijkheid en vrijheid zijn volgens hem dan ook maar overschatte begrippen.

Ideale Nederlander
Uiteraard is de bron van alle ellende de islam, want de ‘verlichte islam’ is ijdele hoop gebleken volgens Buma. Ik weet niet wat verlicht betekent volgens Buma, daar ben ik eigenlijk ook helemaal niet in geïnteresseerd, want het gaat niet om verlicht of niet verlicht, het gaat om de islam. Die lust-ie niet. ‘Buitenlanders’ trouwens ook niet, en hij is echt de enige niet.

Er zijn sprekers die hun moment pakken om op te tillen, te enthousiasmeren, ergens een snaar te raken. Buma is daar niet een van. Hij deprimeert met zijn slachtoffergejank, met zijn beeld van de ideale Nederlander die nooit bestaan heeft en een hang naar een tijd die nooit is geweest.

Buma is de witte man die na vijftig jaar migratie nog steeds de realiteit afwijst. Die na vijftig jaar aanpassingstijd nog steeds verlangt naar vroeger toen de winkels op zondag dicht waren, gastarbeiders weg zouden gaan, je nog gewoon Zwarte Piet kon spelen en kon klagen over de kookgeurtjes van de buren.

Ongewone Nederlander
Na ruim vijftig jaar migratie, zou je denken dat mensen zich verzoend hebben met de realiteit en de diversiteit van de wereld. Maar dat is ijdele hoop. Dát is de echte ijdele hoop. Dat ‘gewone Nederlanders’ als Sybrand Buma hun achterstand nog inlopen, hun eigen mislukkingen niet op de ander afschuiven en dankbaarheid tonen voor hun geprivilegieerde positie.

Het is ijdele hoop dat de huidige generatie politici nog iets positiefs voor ons zal betekenen. Het is ijdele hoop dat de huidige Kamer- en regeringsleden de boel niet verder zullen verzieken. Het is ijdele hoop te denken dat de politieke partijen alleen maar mee lullen met Wilders om hem klein te houden. Ze zíjn Wilders, er is geen verschil. Ja, de een doet alsof hij een brave christen is, de ander schaterlacht alles weg, maar in essentie is er geen verschil. Ze zien allemaal de ander, die met een kleurtje, exotische naam of andere religie, als De Ander, als de ongewone Nederlander. De ander is er om de gewone Nederlander te dienen en te zwijgen. Hij of zij moet zeker geen praatjes krijgen, want dan voelt de gewone Nederlander zich niet meer veilig en ‘verweesd’.

Het is ijdele hoop dat de huidige politiek leiders hun racistische veren af zullen schudden en zich zullen verzoenen met de wereld van nu waarin de ander zijn gelijkheid op eist en niet langer buigt voor de witte man. Het is ijdele hoop dat de ongewone Nederlander ooit als gewone Nederlander zal worden geaccepteerd. Dat de ongewone Nederlander maar mag opstaan.

info[at]aichaqandisha.nl