Oorlog, gruwelijk geweld en terreur, verregaande versnippering van staten, een onophoudelijke vluchtelingenstroom; het houdt de landen in het Midden-Oosten en de Maghreb in een wurggreep, maar gooi een stukje vrouwenvlees in de arena, en de aandacht is subiet verlegd.
De Arabische media waren nog maar net bekomen van de Libanese Haifa Wehbe die in haar eerste Engelstalige videoclip schaars gekleed knuffelde met de ex van Jennifer Lopez, of het stoom kwam weer uit hun oren door de Egyptische danseres Salma al Foley die in haar clip haar volle boezem goed in de camera duwde. Salma el Foleyen de makers van de clip zijn inmiddels veroordeeld tot een jaar cel. Vanwege een clip.
Virtuele hooivorkenbrigades
Marokko besloot een van haar beste regisseurs te straffen door zijn film te verbieden: Much Loved van Nabil Ayouch over prostitutie in Marokko.
Althans, met een kort fragment. Niemand had de film gezien, maar toch werd besloten dat-ie een schande was en ‘Marokkaanse vrouwen in een slecht daglicht stelde’.
De regisseur en zijn hoofdrolspeelster Loubna Abidar werden door de virtuele hooivorkenbrigades met de dood bedreigd. Dat hoort er tegenwoordig standaard bij als je iets onwelvalligs zegt of doet.
Ayouch noemt de ophef een collectieve hysterie, maar het gaat dieper dan dat. Het is collectieve hypocrisie, een collectief hoofd in het zand steken, een collectief vergeten wat film eigenlijk is.
Zelfkant van de samenleving
Tien jaar geleden sprak ik Ayouch meermaals en uitgebreid voor een reportage over zijn werk. Hij verbeeldde altijd al de zelfkant van de samenleving. Zijn rauw-realistische films over straatkinderen) en terrorisme werden geprezen. Seksscènes schuwde hij evenmin.
Maar vrouwelijke seksualiteit laten zien, gaat te ver. Iedereen is op de hoogte van de prostitutie in Marokko. Mannen uit de Golf komen er speciaal voor naar het land. Er gaat grof geld in om. Golflanden hanteren zelfs aparte regels voor Marokkaanse vrouwen om hun komst naar die landen te bemoeilijken. De Marokkaanse zender 2M heeft meerdere undercover reportages gemaakt over het onderwerp, maar als Ayouch het voor een film gebruikt, regeert de hypocrisie en de geveinsde verontwaardiging.
Ayouch en Abidar schijnen nu vervolgd te worden. Een grote, grove schande. Film is niet bedoeld als overheidsvehikel of schooltelevisie. Film mag raken, ontroeren, maar ook walging oproepen en ongemakkelijk maken.
Oorlog, geweld, terreur. De echte strijd in de Arabische wereld, gaat om het vrouwenlichaam.
Een kortere versie van dit stuk is gepubliceerd in OneWorld.
hassnae[at]aichaqandisha.nl