‘Ja laat ze lekker maar allemaal binnen die uitvreters. Wij kunnen ons de pestpokkuh werken en zij krijgen lekker alles gratis. Daarom stem ik op Wilders’. De vrouw van de groenteman zei het net iets te hard tegen een klant waar ze al een tijd mee stond te smoezen. Het bloed steeg naar mijn hoofd. Ik was net aan het afrekenen en wierp haar een vuile blik toe. Maar ik zei niets. Toen ik naar buiten liep haatte ik mezelf.
Altijd als ik me afvraag of je overal met iedereen in discussie moet gaan denk ik aan een jonge Italiaanse vrouw, jaren geleden tijdens een vakantie. We stonden bij een slager en alles ging lekker langzaam Italiaans. Met iedere klant werd een praatje gemaakt, gevraagd naar de gezondheid van ieder familielid of gewoon gekeuveld. Ineens verhief een oude man zijn stem. Hij kankerde dat het te lang duurde en dat dit onder Mussolini nooit zou zijn voorgekomen. Sowieso was alles onder Mussolini beter. Althans, volgens de man. Er viel een pijnlijke stilte.
Lafbekken
Tussen de klanten stond een jonge, beeldschone Italiaanse vrouw met een kindje op haar arm. Ze wierp de man een vernietigende blik toe en zette haar kind op de grond. Daarna liep ze naar de man toe en veegde hem hartstochtelijk de mantel uit. Ze vertelde hem hoe haar familie had geleden onder Mussolini. En dat er over haar lijk ooit nog een fascist aan de macht zou komen in Italië. De oude man sputterde nog wat tegen maar keek uiteindelijk alleen nog naar de punten van zijn schoenen. Wachtend tot de storm van razernij voorbij was. De vrouw pakte haar kind weer op en terwijl ze weg liep keek ze ons allemaal woedend aan. ‘Lafbekken!’
Wat bewonderde ik die vrouw destijds. En nog steeds. En daarom haatte ik mezelf omdat ik the easy way out had gekozen. Te moe. Te laf. De volgende keer zal ik…
Hoewel hij er niet failliet aan zal gaan zullen ze mij er niet meer terugzien bij die veel te dure groenteman in het verstikkende winkelcentrum in Buitenveldert. De enige manier om het voor mezelf nog een beetje goed te maken. De volgende keer zal ik net zo dapper zijn als die jonge Italiaanse vrouw twintig jaar geleden. Hoop ik.
rebecca[at]aichaqandisha.nl
3 Reacties op “Dure groenteboeren en uitvreters”