Een kleine lofzang op 8 maart

8 Maart, de dag die ieder jaar belangrijker wordt, omdat het conservatisme in de wereld groeit en de repressie toeneemt.

Nu is er op zich niks met conservatisme als je daarvoor kiest, maar het wordt wel een probleem als behoudende ideeën aan anderen worden opgelegd en dat is wat we overal zien.

In Amerika waar die oranje aap weer een gooi doet naar het presidentschap. In Europa waar mannen hun eigen falen projecteren op vrouwen. En dan heb je nog de plaag beter bekend als influencers die denken dat als je de vrouw maar weer achter het aanrecht krijgt, zij er makkelijker eentje kunnen scoren.

Je kunt al die mensen negeren, maar ze hebben politieke macht en dus invloed op de levens van mensen. En de levens van vrouwen zijn niet veilig bij hen. Sowieso niet veilig, geweld tegen vrouwen tiert welig en vrouwenmoord blijft een extreem groot probleem. Niet door mannen uit verre landen zoals racisten graag mogen beweren, maar meestal door partners en ex-partners.

Lofzang
Wie de aandacht af wil leiden, met racistische praatjes over daders, wil het probleem niet oplossen, maar graag in stand houden.

Dit stuk wordt geen lofzang op ‘de vrouw’. Daar ben ik wel een beetje klaar mee, dat suffe gelul dat als vrouwen het maar voor het zeggen krijgen, de wereld beter wordt. Liz Truss, Theresa May, Kamala Harris, Caroline van der Plas, Mona Keijzer, Dilan Yeşilgöz en nog een hele rits tirannieke vrouwelijke politici, gespeend van énige empathie, bewijzen dat dat onzin is.

Vrouwen zijn geen engeltjes, geen onfeilbare wezens, maar gewoon mensen die net zo goed klootzakken kunnen zijn. En dat is helemaal prima. Dat is gelijkheid. Maar waar ik wel op zou willen hopen is dat progressieve vrouwen zich meer roeren: vrouwen die voor de rechten en veiligheid van vrouwen vechten in plaats van dom mee te ouwehoeren met de mannen.

Vrouwen die opstaan voor álle vrouwen, niet alleen zij die op hen lijken of dezelfde ideeën delen. Heel graag zij aan zij met progressieve mannen. Zodat vrouwen meer gezien worden, de medische wetenschap hen serieus neemt, de politiek hen niet als ruilmiddel gebruikt, mannen hen niet als gebruiksvoorwerp zien en ándere vrouwen hen niet als deurmat beschouwen ten koste van wie ze zich kunnen profileren.

Hafid
Internationale Vrouwendag is er voor alle vrouwen: zij die in Gaza vernederd, uitgehongerd en vermoord worden. In Soedan waar verschrikkelijk veel mensen op de vlucht zijn voor het afschuwelijke geweld, net als in Congo. In China waar de walgelijke onderdrukking van de Oeigoeren voortduurt. De lijst met ellende is te lang.

Daarom, heel simpel: vrijheid en gelijkheid voor álle vrouwen, zonder voorbehoud en zonder ooit de aandacht te laten verslappen, want voor je het weet wordt er aan onze rechten gemorreld.

8 Maart, Internationale Vrouwendag, en ook Hafids verjaardag. Hij is er helaas niet meer, maar hij is er iedere dag bij. Zeker op deze dag, want als er één man is die het er in zijn leven van genomen heeft, dan hij; veel te jong overleden, maar zijn liefde voor vrouwen heeft ten volle benut. Ik zie nog voor me hoe vrouwen om hem vochten om hem mee te nemen naar huis en Hafid deed niet moeilijk, want waarom kiezen? Hij had geen toepasselijker geboortedag kunnen hebben.

Dus toch nog een kleine lofzang, op al die geweldige progressieve vrouwen die zich uitspreken, mijn broer en mannen die van vrije vrouwen houden en hen steunen.

info[at]aichaqandisha.nl