Vandaag wil ik het eens hebben over fatsoensfascisten (© Peter). Fatsoensfascisten komen in allerlei gedaanten voor: openlijk weerzinwekkend of vermomd achter een vrome mombakkes.
Fatsoensfascisten zijn mensen die zich beter vinden dan anderen. Ze vinden hun moraal superieur. Hoogwaardiger. Ze denken om die reden dan ook dat zij meer recht hebben op hun mening dan u of ik.
Fatsoensfascisten vinden het volstrekt fatsoenlijk als een loopse teef tegen je op te rijden en je gezicht in te wrijven met hun ongevraagde mening.
Fatsoensfascisten vinden het ook normaal weg te kijken bij onrecht en pas hun mond open te trekken wanneer iemand zich verweert tegen het onrecht.
Fatsoensfascisten zijn kortom de ziekte van deze tijd.
Druppels vers bloed
Fatsoensfascisten zijn fatsoensfascisten omdat, als je aangeeft niet van hun mening gediend te zijn, ze heel erg boos en verontwaardigd worden en met allerlei vuige verdachtmakingen gaan strooien.
Fatsoensfascisten doen dat graag: steun zoeken voor hun acties. Ze hebben doorgaans weinig zelfvertrouwen en nog minder intellectuele draagkracht om ‘polemieken’ zelf te ondergaan en dus druppelen ze overal berichtjes als vers bloed om de bekende aasgieren mee te lokken die zich dan gaan verlustigen en schande spreken.
Fatsoensfascisten houden daarvan: lekker schande spreken van andermans gedrag en taalgebruik.
Fatsoensfascisten vinden ook altijd dat zij alles mogen en de ander bar weinig.
Schelden onfatsoenlijk
Fatsoensfascisten veinzen fatsoen en kloppen zich vaak op de borst omdat ze niet schelden en vloeken. Want schelden en vloeken, dat vinden fatsoensfascisten onfatsoenlijk.
Wat ze niet onfatsoenlijk vinden? Ongevraagd advies opdringen. Mensen de grond in schrijven, belasteren. Leugens verspreiden. Zaken verdraaien en waarheden verkrachten. Althans, zij mogen dat. Zij en hun vriendjes en vriendinnetjes.
Wie niet tot de intimi behoort, mag dat allemaal niet en als die buitenstaander dan ook nog eens het lef heeft kritiek te geven, is het fatsoensfascistenhuis te klein, want dan is de Vrijheid Van Mééningsuiting van de fatsoensfascist in het geding.
Schijnwerkelijkheid
Fatsoensfascisten denken namelijk dat Vrijheid van Meningsuiting hun exclusieve privilege is en dat tegenspraak en kritiek een aanslag zijn op die heilige vrijheid van meningsuiting.
Niet-fatsoensfascisten geven graag expliciet uiting aan gevoelens. Lucht héérlijk op. Ongeremd, ongegeneerd. Daar is taal voor: om ideeën en emoties over te brengen, om mee te communiceren, niet om om een schijnwerkelijkheid in stand te houden of fatsoensfascisten tevreden te houden.
Fatsoensfascisten houden liever de hypocriete schijn op: ze hebben een hekel aan mensen die hardop en eerlijk zeggen wat ze vinden, liever houden ze het ‘gewoon gezellig’ omdat ze te laf zijn andere meningen onder ogen te zien of hardop te zeggen wat ze echt vinden.
Lik op stuk
Maar het is heel erg simpel: wie het debat niet aankan, kan zich er beter afzijdig van houden. Wie niet van tegenspraak houdt, moet zich maar zich beperken tot de vertrouwde mutual admiration society.
Schrik je van ‘grof’ taalgebruik? Tant pis. Zegt de ander iets wat je niet bevalt? Pech gehad. Wie niet met taal of andere opvattingen om kan omgaan, kan maar beter een hoekje opzoeken en daar gaan huilen. Ik ga het mijne niet kuisen en mijn mening niet veilig inkleuren. Het vrije debat mag, nee moet schuren. Al was het maar om hypocriete, onfatsoenlijke fatsoensfascisten lik op stuk te geven.
hassnae[at]aichaqandisha.nl