Dat filmpje van Vice van de intocht in Eindhoven, ik blijf ernaar kijken. Het is fascinerend en afschuwwekkend tegelijk. Die horde barbaren enerzijds, grof, agressief, racistisch en gewelddadig en daar dan tegenover een klein groepje stille demonstranten achter een dranghek, met voorop Jerry Afriyie, aan weerszijden twee blonde jongedames en nog wat mensen met een bord in hun handen. ‘Feest voor iedereen’ staat erop eentje. De verbazing en vertwijfeling op hun gezichten. De angst ook ongetwijfeld. Hun stilte contrasteert op een bijna poëtische manier met het bloeddorstige kabaal tegenover hen, gericht aan hen. Er zit zoveel in die beelden. Deliverance in de polder.
Toen ik de paar demonstranten daar zag, kwam de schaamte bij me naar boven. Terwijl zij alle risico namen, en terwijl de bus met Mitchell Esajas en zijn collega’s constant gestopt werd door de politie, zat ik gewoon thuis en met mij heel veel medestanders. Ik ben geen activist, ik schrijf liever, maar tegenover zo’n vijandige overmacht helpt alleen massa. Hoe anders was het geweest als duizenden geestverwanten mee waren geweest, hoeveel veiliger hadden ze zich dan gevoeld.
Toch zag Rutte wat anders. Hij ergerde zich aan beide kampen. En dat is best knap, als het ene kamp geweld pleegt en het andere het lijdzaam ondergaat en moet vluchten voor de eigen veiligheid. Alsof je tegen een verkrachtingsslachtoffer zegt dat je je ergert aan haar te korte rokje. ‘En je had ook al een drankje op’. Zwart zijn en mondig is Rutte’s korte rokje. Daar heeft hij helemaal niks mee.
Racistische willekeur
Partijgenoot en Brabobraller Dijkhoff gaat nog wat verder. Die vindt dat je heus niet altijd gebruik hoeft te maken van grondrechten. ‘Ja, oké, je bent verkracht, maar je kunt het toch ook wel laten, je hóeft toch geen aangifte te doen. Die man heeft kinderen, ja. Denk eens aan zijn kin-de-ren.’
Ik stel voor dat wanneer Dijkhoff ten val komt door een of andere frauduleuze affaire (hij is en blijft een VVD’er), we hem allemaal op het hart drukken dat hij heus geen advocaat hóeft te nemen, alleen maar omdat hij er recht op heeft.
Iedereen papegaait elkaar na dat er te veel polarisatie is, maar volgens mij wordt dit land juist verscheurd door achterlijkheid en hypocriete, racistische willekeur: door grote groepen mensen die serieus denken te geloven dat we in een soort apartheidsstaat leven waarin getinte mensen minder rechten horen te hebben en racistische Friezen ongestraft de wet mogen breken. Ze vinden dat buitenlanders de banen stelen, maar tegelijk ook van ‘onze’ uitkeringen leven, terwijl ze Audi’s en borstvergrotingen krijgen en nooit worden gestraft door rechters, dat ‘heb’ namelijk op Facebook gestaan. De vrijheid van meningsuiting is er alleen voor hen, niet voor de ander en al helemaal niet voor zwarte mensen, dan gaan ze plots weer fantaseren over gouden slavernijtijden.
De politiek doet daar een cynische schep bovenop. Vervloekt is het land dat een wezel als Rutte als premier heeft. En Dijkhoff als valse hofnar.
Grondrechten zijn niet onderhandelbaar. Ook niet als je zwart bent of het kind van allochtonen. De strijd voor gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid is geen verzetje. Dat is onze minirok. Laat het protest aanzwellen, vul de straten met zoveel mogelijk mensen. En laat het galmen.
info[at]aichaqandisha.nl
4 Reacties op “Het korte rokje van Rutte”