Hysteria

Nu weet ik niet hoe het met jullie gesteld is, maar ik ben de dagelijkse hysterische oprispingen zat. Ik heb geen zin om elke keer met de loopse media mee te surfen op de golven van karikaturale verontwaardiging. Ik verdraag het echt niet meer, vooral omdat de moraalpolitie uit elk hoekje en gaatje tevoorschijn kan komen om te polsen of je wel betrokken genoeg bent en de juiste reactie hebt.

Gisteren was het weer raak toen een overduidelijk verwarde jongeman zendtijd eiste bij de NOS en we vervolgens de rest van de avond werden getrakteerd op dezelfde beelden en non-informatie.

Terreur
Meteen werd er gretig gespeculeerd of de jongeman wellicht op de lijst van jihad-gangers zou staan en of zijn daad misschien wel een terroristische zou zijn. Iemand valt met een onsamenhangend verhaal over een hackerscollectief (die doorgaans toch achter hun pc hun dingetje doen) en belangrijke informatie die hij zou hebben van allerlei inlichtingendiensten een studio binnen; maar hij heeft zwart haar, een exotische naam, dus de islam zal wel een rol spelen, nietwaar. Hij blijkt vervolgens ongevaarlijk, want hij gaf zich meteen over toen de politie zich ruw aandiende, maar denk maar niet dat het daarna klaar was.

Er werd al snel over terrorisme gesproken en een link gelegd met Parijs. Een obscene link, als je het mij vraagt. Een belediging voor de zeventien onschuldige slachtoffers die daar vielen. Op deze manier valt straks werkelijk elk afwijkend gedrag onder de noemer terreur.

Aangeslagen twitteren
Echt iedere druppel werd uitgeperst. Dezelfde beelden oneindig vaak herhaald, hetzelfde lege gepraat herkauwd, met een pathetische toon over journalisten die in alle rust hun werk moeten kunnen doen en allerlei journalisten en zelfbenoemde journalisten die in het licht van het verdrietige incident ook eventjes wilden schitteren en quasi bedrukt aangeslagen gingen twitteren over de gevaren van hun vak.

Hou toch op! Iederéén moet veilig zijn werk kunnen doen. Artsen, bakkers, onderwijzers, schoonmakers. Wegwerkers, zonder dat opgefokte ‘ik-betaal-ook-wegenbelasting-types’ als gekken langsrijden.

Wat is dat toch met die hijgerigheid? Welke onverlaat heeft ooit besloten dat het helemaal oké is om zaken tot buitensporige proporties uit te vergroten en eindeloos te herhalen en zo de zaken nog meer op de spits te drijven?

Hongerige tanden
Zo ging gisteren de ongeschoren Twan Huys nog even wroeten of er misschien toch wel ergens een ideologische reden was voor de wartaal van de jongeman. Of jongen. Nog maar negentien en kennelijk zo radeloos, zo in de war dat hij zijn toekomst op het spel zette. En denk maar niet dat er enige terughoudendheid werd betracht.

De rol van de media zou deëscalerend moeten zijn, door de berichtgeving nuchter en feitelijk te houden en niet escalerend door als een opgewonden puppy in elk morseltje de hongerige tanden te zetten. Dat is geen journalistiek meer, maar politiek activisme.

hassnae[at]aichaqandisha.nl