De eerste keer dat ik Souad Alshammary zag bij MBC, vroeg de presentatrice haar naar de angstaanjagende aanvallen op haar door vele tegenstanders. Souad bevestigde de aanvallen en zei over een van haar grootste vijanden ‘ik heb me ook niet ingehouden’.
Die zin is sindsdien bij me blijven hangen, omdat die zoveel zegt over Souad en haar definitie van het debat: wie uithaalt, kan weerstand verwachten. Ze had ook de slachtofferkaart kunnen trekken, zoals velen hier doen, maar zij was groots genoeg haar eigen aandeel te erkennen.
Arabische feministen zetten hun veiligheid en zelfs leven op het spel door in een uiterst vijandige omgeving hun stem te verheffen en hun eisen te verdedigen. Luidkeels, eloquent en met veel incasseringsvermogen.
Analfabetisering
Aan dat laatste ontbreekt het hier in Nederland nogal. Het debat wordt altijd gevoerd vanuit de comfortabele positie die liefst zoveel mogelijk opdrachten en/of schnabbels oplevert en die idealiter ook zoveel mogelijk ruimte laat voor hemeltergend gejank.
Let maar eens op: het zijn de mensen die het hardst uithalen en die graag anderen besmeuren en bedreigen, die het hardst krijsen als ze eens een kritische noot te verstouwen krijgen. Als zij bekritiseerd worden, denken ze altijd dat de vrijheid van meningsuiting in het geding is.
De analfabetisering van het debat is dat: nitwits die ook zo graag mee willen doen. Vrijheid van meningsuiting betekent dat je binnen het kader van de wet alles mag zeggen, mits het geen laster, bedreiging of haatzaaien betreft. Heel simpel.
Ahmed-is-er-een-camera-en-microfoon-in-de-buurt-Marcouch
Dat betekent dus dat als mensen een andere mening hebben, het helemaal niet oké is om hen of hun werkgever daarover lastig te vallen. In beschaafde landen doen ze namelijk niet aan zwarte lijsten en beroepsverboden.
De afgelopen dagen was er veel ophef over Onno Hoes en zijn vertrek na de schandelijke opnames met verborgen camera door Powned. Mensen vroegen zich af hoe dit kon gebeuren. Nou, wat dacht u van ‘doordat er zelden stelling wordt genomen tegen de hordes die mensen aanvallen vanwege hun mening’? Wat dacht u van ‘het altijd en eeuwig verdedigen van schandpaalmedia zoals PowNed en GeenStijl’?
Critici van die media worden gemarginaliseerd, belasterd en bedreigd. Bovendien worden er serieuze pogingen gedaan hen ontslagen te krijgen vanwege hun mening. Geen haan die ernaar kraait. Sterker, toen ik Ahmed-is-er-een-camera-en-microfoon-in-de-buurt-Marcouch eens benaderde omdat een dierbare belaagd en belasterd werd, kreeg ik als antwoord ‘maar hij is zelf ook scherp’.
Gruwelijk monster
Hij is zelf ook scherp! Dus als je een mening hebt en die verwoord je lekker pittig, dan moet je niet klagen als je daarna op een misselijkmakende manier kapot gemaakt wordt. De ene vrijheid van meningsuiting is de andere niet, zullen we maar zeggen. Fijn, zulke parlementariërs. Die komen alleen opdraven als er een goedkoop puntje en dito applaus te scoren valt.
Dus als u nu vraagt hoe het allemaal zo ver heeft kunnen komen. Nou, vanwege de vele Marcouchen in dit land. Te vaak heb ik van columnisten gehoord dat ze niet over GeenStijl en Powned schreven, omdat ze niet door hen te grazen genomen wilden worden. Je mond houden bij onrecht, om zelf niet aan de beurt te komen. Nee, daar win je echt een oorlog mee.
Verontwaardigd zijn helpt niet. De boel nu veroordelen, is een beetje laat. Dit gruwelijke monster hebben de meesten zelf gebaard en gevoed door lafhartig weg te kijken wanneer het zoveelste slachtoffer viel. Onno Hoes is niet de eerste. Hij was zeker niet de laatste. De Hoes-en van deze wereld dachten veilig te zijn, maar gif verspreidt zich en de honger naar leedvermaak moet constant gevoed.
Denk daar een volgende keer aan als mensen weer eens worden aangevallen omdat ze de euvele moed hebben hun mening te geven terwijl u gemoedelijk de andere kant opkijkt en doet of er niks aan de hand is.
hassnae[at]aichaqandisha.nl