foto’s © Aicha Qandisha
Toen ik nog heel jong was, droeg mijn moeder Anaïs Anaïs van Cacharel, omschreven als ‘le plus tendre des parfums’ en zo rook die ook precies op mijn moeders huid. Heel teder, zacht, bloemig en bijna breekbaar. Zoals de geur bedoeld was door de makers, daar twijfel ik niet aan. Bij niemand anders heb ik hem zo geroken, ook niet op mijn eigen huid. Om de zoveel jaar probeer ik Anaïs Anaïs weer eens uit in de hoop iets van die geur te hervinden, maar helaas.
Heel veel jaar later werd J’adore van Dior een favoriet van mijn moeder. Een heel elegante, bloemige geur die, als mijn moeder die droeg, hetzelfde gevoel van geborgenheid opriep bij mij zoals Anaïs Anaïs als kind. Het liefst plantte ik mijn neus in haar nek om de zachte geur bij me te houden.
Op reis
J’adore was er meermaals bij als we op reis gingen. Zoals onze eerste keer in Dubai samen, of die ene keer dat ze in Parijs door een genderneutrale Algerijnse medewerker van Dior werd geholpen die heel attent haar hele tasje volstopte met proefjes. Alsjeblieft, hajja, zei hij bij het afscheid. Hij torende boven haar uit, had zijn gezicht vol met make-up geplamuurd en daarnaast stond mijn moeder, klein, verlegen en heel erg geamuseerd door de vriendelijke medewerker die met haar kletste.
J’adore is ook de geur die haar voor even weer dichtbij me brengt. Er gaat bijna dezelfde troost vanuit als het maken van haar gerechten. Op die momenten wordt zij weer bijna tastbaar.
Er zijn meer flesjes parfum geweest, zoals Paris van Yves Saint Laurent, Tiffany en Vera Wang, maar het is J’adore geweest dat ze tot het laatst droeg en het is J’adore dat me iedere keer als ik het ruik het gevoel geeft alsof ik haar zo weer kan aanraken.
info[at]aichaqandisha.nl