Lieve Elma

Ida Bagus Made Togog

Ach Elma. Elma, Elma, Elma.

Hoe lang speelt dit nu al tussen ons? Een paar jaar, hè. Sinds die dag in 2013 dat je besloot mij en mijn geliefde weg te zetten als ‘donkere krachten van het internet’ en ‘antisemieten’. Tot die dag wist ik niet dat je van mijn bestaan op de hoogte was.

Ik had je al eens eerder gezien bij een avondje van Vrij Nederland waar ik destijds voor schreef en waar jij nog altijd je, tja, hoe zal ik ze noemen? Laat ik je schrijfsels nog maar even parkeren en me voor nu beperken tot ons. Tot jou en mij, Elma. Want daar gaat het om.

Die Vrij Nederland avond, daar zag ik je. Je liep er… Nee, je zweefde er rond, met een soort van gelukzalige glimlach op je gezicht. Ik zou bijna willen zeggen post-orgasmische glimlach als ik niet beter wist. De voeten in United Nude. De lippen rood. De parels rond je door de tijd getekende hals wit.

Ongemakelijke relatie
Sommige mensen zouden je een diva noemen, maar daar ben je te klein voor. Te onbekend en onbetekenend.

Ik zag je dus, keek gefascineerd en vergat je. Tot die dag in mei 2013. Dat was het begin van een wat ongemakkelijke relatie, Elma. Regelmatig noemde je mijn geliefde in bedekte, besmuikte termen in je stukken en mij met naam en toenaam.

Veelal gevolgd of voorafgegaan door ‘zuur’ of vergezeld van het verwijt dat ik je humeur zou hebben verpest omdat ik weer eens een in jouw ogen verkeerde mening etaleerde. Ik moet daarom glimlachen Elma. Het is dat je veel ouder bent dan ik, maar ik moet er bijna ouderlijk mijn hoofd om schudden. Ach, Elma. Je pakt het zo onhandig aan.

In je stukken maak je je altijd zo sterk voor de vrijheid van meningsuiting, maar in de praktijk doe je er alles aan om die vrijheid van anderen te beknotten. Waarom doe je dat, Elma? Waarom verlaat je je op leugens over en intimidatie van mensen die iets anders vinden dan jij?

Mitsen en maren
Hou je dan niet van de vrijheid van meningsuiting, Elma? Vind je dan niet dat iedereen moet kunnen zeggen wat hij of zij wil? Denk je niet dat een gezonde samenleving bestaat bij de gratie van een vrij debat waarin er vrijelijk, maar feitelijk uitgehaald en geïncasseerd wordt?

Lang begreep ik je niet, Elma. Enerzijds propageer je de vrijheid en hoge journalistieke waarden, anderzijds besmeur je mensen, waaronder mij en mijn geliefde, Elma, met leugens en valse verdachtmakingen.

Je schrijft in je laatste column in de Volksrant dat er geen mitsen en maren zijn aan de vrijheid van meningsuiting, maar waarom, wáárom Elma, probeerde je mijn geliefde en mij brodeloos te maken vanwege onze mening?

Elma? Waarom schakel je derden in om je critici de mond te snoeren? Waarom is er wel een ‘maar’ voorbehouden aan de mensen die een andere mening hebben dan de jouwe? Waarom neem jij de vrijheid mensen genadeloos hard aan te pakken en onheus te bejegenen, maar ben je van slag als je van repliek wordt voorzien?

Simpele waarden
Je schrijft in je column in de Volkskrant: ‘Ik zou zeggen: begin nu eens met zelf fier te staan voor de vrijheid van meningsuiting.’ Maar waarom doe je dat zelf niet, Elma? Waarom ben je zo bang voor de vrijheid van meningsuiting dat je geen kans onbenut laat andersdenkenden aan te vallen en weg te zetten?

In je laatste stuk in Vrij Nederland schrijf je dat je humeur verpest werd door mijn uitspraak dat Aboutaleb een platte populist is. Als je zo van vrijheid van meningsuiting houdt, dan raak je toch niet overstuur door andere meningen, Elma?

Je leest mensen de les, je citeert Rushdie (‘Zo gauw iemand zegt: ik geloof in de vrijheid van meningsuiting, maar… luister ik niet meer.’) maar bent niet in staat die simpele waarden die je anderen voorschrijft, na te leven.

Daarom heb ik je al die tijd genegeerd, Elma. Ik vond je niet de moeite. Je bleef me maar in je stukken noemen, altijd stroef formulerend (alleen jij kunt iemand citeren en tegelijk negeren, Elma!). Ik heb me zelfs afgevraagd of je stiekem verliefd op me bent, Elma. Of je aan me denkt als je ’s nachts in bed ligt en voorzichtig jezelf aanraakt met je knokige vingers.

Kwaadaardige wanhoop
Dat kan natuurlijk, Elma. Ik veroordeel dat niet, Elma. Maar ik ben dus niet geïnteresseerd. Niet omdat je een vrouw bent. Niet omdat je oud bent. Maar omdat je me aan de slechterik uit een B-film doet denken; zogenaamd heel geslepen, maar ondertussen. Dat geniepige dat er zo dik bovenop ligt. Eerst wilde ik je vergelijken met de boze heks uit Sneeuwwitje, vanwege de kwaadaardige wanhoop en dat gluiperige. Wist je trouwens dat Sneeuwwitje ‘Hassnae’ heet in het Arabisch?

Hoe dan ook: je bestaat bij de gratie van het afzeiken van anderen, Elma. Je kunt je alleen onderscheiden ten koste van anderen. Je noemt andere vrouwen zuur, terwijl de walmen, de toxische gassen uit elk van jouw poriën knallen.

Ik hou van mensen die staan voor hun keuzes. Mensen die zelf dingen maken, scheppen, en niet alleen maar afbreken wat anderen doen. Mensen die in staat zijn anderen te verdedigen ook al zijn ze het met hen oneens. En ik hou van mensen die in alle openheid weerzinwekkend durven zijn en daar voor uitkomen. Mensen die zich niet verschuilen achter een opgepoetst masker en zich anders voordoen.

Bovenal hou ik van principiële mensen die ‘fier’ staan voor de waarden die ze propageren. Kanye’s. daar hou ik van. En jij, Elma, bent geen Kanye. Je bent een groot, gapend gat dat zich gulzig vult met anderen.

hassnae[at]aichaqandisha.nl