Normaliter houd ik me niet bezig met de beste dit, de mooiste dat, de fijnste zus of de lekkerste zo, maar gisteren viel mijn oog op een artikel in de onlinekrant JOOP getiteld De 16 mooiste mannen van Nederland.
De titel bevreemdde mij. Hoe kun je nu van de, pak ‘m beet, acht miljoen mannen die in ons kikkerlandje rondlopen in godsnaam weten wie de mooiste zestien zijn? En op grond van welke criteria bepaal je dat? Bovendien leek het artikel mij op het eerste gezicht eerder thuis te horen in een tabloid, wat JOOP niet wil zijn, dacht ik.
Toch ging ik er even verlekkerd voor zitten. Een beetje eye-candy na een dag van hard werken, is helemaal niet verkeerd, toch?
Al gauw begreep ik echter dat de titel van het stukje de lading in het geheel niet dekte. Er had moeten staan: ’16 mooie bekende Nederlandse mannen’. Dat was accurater geweest, want die trof ik erin aan. Bovendien had men er naar mijn smaak voor de volledigheid ‘…volgens de redactie van JOOP’ aan hebben moeten toevoegen.
Deze verkiezing, uiteraard grappig bedoeld, bleek een reactie op een eerder verschenen, ietwat banaal blogje van ene Sabine Vandeputte op dezelfde site, waarin ze de in haar ogen ongekende schoonheid van de Nederlandse vrouw bezingt (wow!), maar geen goed woord overheeft voor die van de Nederlandse man.
Een interne JOOP welles/nietes polemiek dus?
Anyway, aan de erin opgevoerde ‘mooie’ mannen zie ik, op een enkeling na, de schoonheid eerlijk gezegd niet bijster af. Is Humberto Tan mooi vanwege zijn grote bruine kijkers, kale kop of mooie pakken (kleren maken immers de man, so true). Is Waldemar Torenstra mooi vanwege zijn blonde krullen en pretoogjes? Die jongen moet het echt niet hebben van zijn lach, die mond is horrible. Khalid Boulharouz mooi? Hm. Zijn ex vindt dat vast niet meer. In Dennis Storm kan ik me wel vinden, een fijngesneden lachend gezicht. En in Theo Maassen, boeiend die wat grove trekken, prachtige glimlach ook. Arie door-de-tatoeages-kun-je-het-bos-niet-meer-zien Boomsma? Eh… nee, niet mijn idee van schoonheid. Ja, Alain Clark is wel een mooie jongen, maar die muziek… ieuw.
Verder vind ik het lijstje getuigen van grove ouderdomsdiscriminatie. Mooi is er synoniem met jong, want het gros is om en nabij de dertig met een enkele uitschieter naar veertig of al gepasseerd. Waar zijn de Rutger Hauers en de Rob Trips van dit land? De Twan Huysen desnoods…?
Weet je wat? Ik maak zelf een lijstje om de lezer te laten zien hoe arbitrair die hele keuze is, en nodig de lezer(es) uit ook zijn of haar lijst samen te stellen. Ik moet er wel bij vermelden dat ik, naast trekken als gevoel voor humor en intelligentie (de twee gaan meestal samen), vooral op de klank van een stem val, een man met een mooie warme bariton kan bij mij een potje breken. Maar laat ik vooral niet schijnheilig doen, visueel ingesteld als ik ook ben, mag ik graag kijken naar knappe mensen, waaronder ik uiteraard ook de man schaar.
Graag noem ik eerst mijn eigen hubby. Van knappe donkerharige jongen van eenentwintig met vurige ogen tot boeiende grijze duif met… nog steeds vurige ogen, en een mooie warme stem. Nee, ik kijk wel uit een foto van hem te posten. Daarvoor ben ik veel te bezitterig, *wink*. Vervolgens mijn zoon en schoonzoon, beiden prachtige karaktervolle koppen met mooie sprekende ogen en een gulle lachende mond, bovendien hebben ze allebei… een mooie stem. Dat zijn er al drie!
Verder in willekeurige volgorde…
Adriaan van Dis: goed geconserveerd oud geworden en nog steeds een plezier om naar te kijken en te luisteren; ik pleit voor een herhaling van “Dit is… Adriaan van Dis”.
Rutger Hauer: reeds genoemd, een held uit mijn jeugd en nog steeds een boeiend gezicht met karakter, doorleefd, ietwat verfomfaaid. Een oude knoestige eik, mooi. Van Floris de jonge naar Floris de oude, hij mag er nog steeds wezen.
Huub van der Lubbe: heerlijk die stoere kinnebak, hmm. Wat mij betreft mag hij iedere avond een slaapliedje komen zingen.
Ramses Shaffy: Morsdood, niet fraai oud geworden, maar wat was hij mooi en boeiend in zijn betere jaren.
Derek de Lint: *zucht* Need I say more?
Tycho Gernandt: misschien niet de mooiste man die er in Nederland rondloopt, maar wel een leuk stouterdje, en op zijn vakgebied een van de meest getalenteerde.
Philip Freriks: verrukkelijk guitig en dan dat beetje soort van Franse slag… oh la la, maar toch ook weer heel degelijk, volgens mij.
Joost Karhof: mooie bruine ogen, krachtige kaak, sympathieke uitstraling.
Damn, ik heb er nog maar elf, en ik maak me ook enigszins schuldig aan discriminatie, het omgekeerde namelijk van ouderdomsdiscriminatie! Bovendien is het geen opsomming van mannen die per se aan een of meer van de zeven schoonheden voldoen… Serieus, het lukt me gewoon niet om tot zestien te komen. Heeft Sabine dan toch gelijk? Moet je in Nederland mooie mannen met een lantaarntje zoeken? Ben ik zo gelukkig geweest er een van de mooiste te hebben uitgepikt…?
Ach mensen, wat is mooi? Zo’n relatief begrip. En dat Nederland de mooiste vrouwen zou hebben van de wereld vind ik even grote onzin als zouden de mannen hier niet om aan te zien zijn.
Beauty is in the eye of the beholder, laat ik het daar maar op houden.
2 Reacties op “Mooie Mannen”