Srihadi Sudarsono
Laatst sprak ik iemand die me voor de voeten wierp ‘je bent een vrouw, vergeet niet dat je in de ogen van die mensen achter het aanrecht hoort.’
O, ja. Ik had het alweer verdrongen, het besef dat er heel veel mensen zijn die serieus denken dat je als vrouw inferieur bent. Mensen die de vrouw als een dienaar zien, een schoonmaakster, een gat voor het eigen gerief, een veredelde slaaf, een dommere gans op wie je altijd en overal moet neerkijken om jezelf beter te voelen.
De verdwijning en dood van de Rotterdamse Yasmeen, bracht een ander element aan het licht: vrouwenhaat en -mishandeling bestaan bij de gratie van de zwijgende en daarmee instemmende omgeving.
Verstikkende stilte
Wat maakt dat mensen wegkijken bij mishandeling? Hoe kan het dat mensen liever zwijgen, dan dat ze de gruwelijke schending van iemands lichamelijke waardigheid veroordelen? Wat is belangrijk? De reputatie van je gemeenschap of de redding van een slachtoffer? Wat is schadelijker: het voortbestaan van wantoestanden of het doorbreken van de verstikkende stilte?
De vraag is ook wat een man ertoe beweegt te denken dat hij anno 2015 nog altijd denkt superieur te zijn aan een vrouw vanwege het weinig indrukwekkende dat tussen zijn benen bungelt.
Die vraag stelde ik me als kind heel vaak en eigenlijk geldt die in al zijn simplisme nog steeds: er is althans nog niemand geweest die me heeft kunnen uitleggen waarom een man meer zou zijn dan een vrouw. Verder dan ‘ik ben een man’ en ‘het is gewoon zo’, is het grootste, apologetische, licht nog niet gekomen.
Opfrissertje
En dus heb je volstrekt vreemde mannen die vinden dat ze recht hebben op jouw lichaam. Omdat je toevallig langs loopt, een kort jurkje aanhebt, verkeerd kijkt, het lekker vindt, of gewoon omdat je bestaat. Mannen die denken dat je hun bezit wordt zodra je een relatie aangaat en mannen die vinden dat ‘een opfrissertje’ op zijn tijd best handig is.
Opfrissertje. Het kwam uit de mond van een onsmakelijk figuur op wie ‘fris’ in geen jaren meer van toepassing was geweest. De geur van ongewassenheid kwam uit elke porie, maar hij wist me wel te vertellen dat een opfrissertje zo nu en dan wel goed was. Uiteraard zei hij het met een knipoog erbij, want dit soort mannen is doorgaans laf. Naar buiten toe de geëmancipeerde lul uithangen en privé de botte schoft die ze werkelijk zijn.
Want ze bedoelen het ook altijd zo goed, hè. Het is allemaal voor je eigen bestwil. Want hunnie zijn mannen en jij bent een hulpeloos vrouwtje. Ze komen in alle maten, soort en kleuren en zijn allemaal hetzelfde: gefrustreerde eikels die met geveinsde charme of agressieve botheid aanspraak op je denken te maken.
Meteen afstraffen
Zielige, afstotelijke mislukkelingen die hun eigen tekortkomingen denken te compenseren (nu ik dit schrijf, dat geldt natuurlijk niet alleen voor mannen! Hoi Elma!) door anderen te vernederen, kleineren, bezitten.
Dat doorbreken kan alleen door je mond open te trekken. Néé, niet als hij zijn rits opendoet, maar bij de eerste de beste gelegenheid dat iemand zegt dat je achter het aanrecht hoort of ongevraagd aan je zit. Meteen afstraffen. Niet weglachen, niet bagatelliseren, maar gelijk er vol tegenin. Want als je ook maar enige ruimte geeft, voed je het onsmakelijke monster.
hassnae[at]aichaqandisha.nl