In De Hondsster, de debuutroman van de Amerikaanse journalist Peter Heller, is het merendeel van de bevolking is overleden door een bloedkoorts. Hoofdpersoon Higg bivakkeert sindsdien in de buurt van een vliegveld, samen met zijn hond Jasper en Bangley, een chagrijnige buurman.
Heller schrijft over het buitenleven in onder andere National Geographic en dat merk je goed aan dit boek waarin de natuur gedetailleerd wordt omschreven.
Het plot van de roman is misschien niet bijster origineel, maar toch is zijn debuut geslaagd. Het begin is koortsachtig geschreven. Je volgt de gedachten van Higg terwijl die van het ene onderwerp overgaat naar het andere. Het duurt even voor je alle gebeurtenissen waar hij het over heeft op een rijtje hebt. Gedachten worden, zoals je in het echt ook zou doen, soms halverwege een zin gestopt.
Dan wordt het tempo rustiger. Net als het leven van Higgs dat voortkabbelt: er moet voedsel bij elkaar gejaagd worden, Higg vliegt in zijn vliegtuig, ‘Het Beest’ rond, hij gaat vissen en met zijn hond Jasper wandelen.
Buurman Bangley en hij accepteren elkaar, maar schijnen verder niet zoveel met elkaar te maken willen hebben. Wel moeten ze op hun hoede zijn voor andere mensen. Overleven na een epidemie maakt mensen wantrouwig en dus wordt er eerst geschoten als er onbekenden in de buurt komen. Dat geeft het boek een spannend element mee.
Op een dag besluit Higg om veel verder te vliegen dan normaal. Genoeg brandstof heeft hij niet, dus het is maar de vraag of hij terug kan komen – als hij niet al vermoord wordt door andere overlevenden dus.
De Hondsster is een boek over overleven, het verliezen van je geliefden en toch hoop houden. Het restje dat je nodig hebt om daadwerkelijk te blijven leven. Het is aangrijpend geschreven en spannend genoeg om steeds door te lezen, ondanks de eenzaamheid en ook saaiheid van de situatie.
De Hondsster van Peter Heller verscheen bij Prometheus, 19,99.
majda[at]aichaqandisha.nl