Politiegeweld

Rapper KRS-One klaagde in 1993 de politie aan met zijn nummer Sound of da Police waarin hij de geuniformeerde wetshandhavers met slavendrijvers vergeleek.

The overseer rode around the plantation
The officer is off patroling all the nation
The overseer could stop you what you’re doing
The officer will pull you over just when he’s pursuing
The overseer had the right to get ill
And if you fought back, the overseer had the right to kill
The officer has the right to arrest
And if you fight back they put a hole in your chest.

Coffee, Donuts and Death werd in 1992 door rapper Paris uitgebracht. Het nummer gaat over een man die uit wraak agenten doodschiet.

12:15, layin real low at night
Creep in a jeep hit the corner tight
Bout to go clip they wigs
But gotta keep it neat and clean
One-time [blam] this is so they momma cry
Y’all shoulda eased up when I told you last time
But now I gotta do it the hard way
P-A-Y-back day

Cop Killer
In datzelfde jaar kwam ook Cop Killer uit van Ice-T met zijn hard rock band Body Count:

I’m a cop killer
better you than me
cop killer
fuck police brutality.

Vier jaar eerder, in 1988 zorgden NWA (Niggaz Wit Attitudez – onder andere met Ice Cube en Dr. Dre) al voor ophef met hun -inmiddels- klassieker Fuck tha Police:

Fuck the police coming straight from the underground
A young nigga got it bad cause I’m brown
And not the other color so police think
They have the authority to kill a minority

Slachtoffers politiegeweld
Het is slechts een greep uit de vele nummers waarin zwarte artiesten de woede en onmacht van de zwarte gemeenschap scherp en hard verwoorden. De minachting en haat voor de politie was groot en is in al die jaren niet minder geworden met als voorlopige dieptepunt de moord op twee agenten uit wraak voor de slachtoffers van het politiegeweld in Amerika.

Uiteraard steigerden de politici door dit soort nummers. In het geval van Ice-T en zijn Body Count, bemoeide zelfs president Bush SR zich ermee. Toen ik hem in 1996 of ’97 interviewde in Amsterdam, vertelde hij over de enorme druk die dat met zich meebracht.

Er zijn vele pogingen gedaan de rapmuziek en de -artiesten aan banden te leggen. Maar de artiesten deden niets meer dan de harde realiteit verwoorden en aanklagen. Wie niets over politiegeweld wil horen en racisme binnen justitie, moet de misstanden aanpakken, niet de boodschappers.

Bloed aan de handen
Het ongenoegen met het Amerikaans rechtssysteem is niet nieuw. Politiegeweld evenmin. De rellen van 1992 na de brute mishandeling van Rodney King zullen weinigen vergeten zijn. En nu, na de verschillende zwarte slachtoffers van onterecht en dodelijk politiegeweld, staan de verhoudingen wederom op scherp. Scherper dan ooit. Demonstraties, rellen en nu dan ook moord.

Geheel voorspelbaar betichtte de grootste vakbond van de New Yorkse politie, waartoe de twee gedode agenten behoorden, de demonstranten en zelfs de New Yorkse burgemeester Bill De Blasio ervan bloed aan de handen te hebben. De demonstranten omdat ze tegen de politie hadden gedemonstreerd en De Blasio omdat hij de euvele moed had gehad de zorgen te delen van de zwarte bevolking; zijn vrouw is zwart en hun zoon gekleurd en dus een potentieel slachtoffer, zo bekende de burgemeester op televisie. De angst voor de politie zit diep en is gefundeerd.

Buitensporig geweld
Het publiek krijgt alleen de grote zaken mee, die dankzij toevallige omstanders vastgelegd worden of media-aandacht weten te genereren.

Dat buitensporige geweld door en het racisme bij de politie is niet voorbehouden aan Amerika. Ook hier in Nederland nemen de geweldsincidenten toe en ook hier staan politici meteen te trappelen om het geweld goed te praten: of het nu om een minderjarige jongen gaat die in elkaar wordt gerost of een onschuldige moeder met peuter die met idioot veel geweld wordt aangepakt omdat ze misschien fietste waar dat niet mocht.

Of wat te denken van Kno’Ledge Cesare die hardhandig en onterecht werd gearresteerd tijdens de Sinterklaasintocht; de politie van Gouda heeft aangifte tegen hém gedaan wegens mishandeling en verzet tegen arrestatie.

Nine Years a Slave is dat. De politie is kennelijk vergeten wat haar taken zijn: ons, de burgers beschermen. De wet handhaven en ervoor zorgen dat de samenleving leefbaar is en blijft.

Geweldsfantasie
Dat betekent dus níet dat de politie onze lichamelijke integriteit mag schenden door onnodig met hun handen aan ons te zitten, dat betekent níet dat wij ervoor verantwoordelijk zijn dat de politie zich goed en veilig voelt, en dat betekent al helemaal niet dat de politie bemand mag worden door psychopaten met losse handjes en een geweldsfantasie.

De politie hoort er vóór ons te zijn, niet tégen ons.

hassnae[at]aichaqandisha.nl