Iedere keer weer dezelfde taferelen als een niet-Nederlander het waagt kritiek te uiten op Nederland. De Amerikaanse Karen Attiah bekritiseerde NRC vanwege hun twijfelachtige keuze voor kop en illustratie bij een boekbespreking. NRC bood halfslachtig excuses aan voor het feit dat mensen er aanstoot aan namen -niet voor de kop en de illustraties an sich– maar pas nadat Attiah van de Washington Post erover schreef. Hiervoor had een flinke groep Nederlanders zich er boos om gemaakt, maar die verwaardigde het elitaire NRC niet met een reactie.
Columniste Sylvia Witteman, die zichzelf kennelijk een intellectueel zwaargewicht vindt, sneert nu over de laffe knieval van het NRC dat zwicht voor een ‘redactricetje’.
Dat verkleinwoord. Dat we wel even weten dat de grote Witteman hier aan het woord is en een fatwa uitspreekt over wat laf is en wat niet. Laf is het om excuses aan te bieden voor racistische botheid. Moedig is het om krampachtig vast te houden aan je witte-olifant-in-porseleinkast-attitude.
Beschamende vormen
Philipe Remarque, echtgenoot van Witteman en hoofdredacteur van de Volkskrant, spreekt hyperbolisch van muilkorven en beticht Attiah ervan tegen de verkeerde ‘tree op te barken’, want in rapteksten komt het woord nigger ook voor en kijk naar je eigen racisme.
Attiah heeft een uitvoerig stuk geschreven, met argumenten onderbouwd en wel, daar kun je het mee eens zijn of niet. Je kunt er inhoudelijk op in gaan, maar ‘kijk naar je eigen racisme’ (alsof Attiah daar niet over schrijft) en het uitgekauwde ‘rappers doen het ook’, begint nu wel erg beschamende vormen aan te nemen. Vooral ook omdat Nederlanders altijd vooraan staan om anderen te bekritiseren. Het maakt niet uit wat het onderwerp is, met behulp van sheikh google, staan ze altijd al eerste vooraan om met dat betweterige, misplaatst arrogante vingertje te zwaaien.
Sterker, Nederlandse islamcritici, niet geheel toevallig dezelfde mensen die ook apestront gaan over kritische niet-blanke geluiden, willen zelfs de islam hervormen. Daar hoeft geen moslim aan te pas te komen, want zij weten wat het beste is voor die inferieure gelovigen. Ze bepalen ook wel even wat wel en niet racistisch is, daar hebben ze geen buitenstaanders voor nodig.
Wanhopige stuiptrekkingen
En dat is het Nederlandse debat (en die verschrikkelijk monotone elite) in een notedop: vingers in de oren en maar tetteren en nul belang hechten aan wat anderen vinden. Erger, neerkijken op wat anderen vinden en hen als minderwaardig behandelen, wordt gezien als moedig. Zolang je dat volhoudt, hoef je namelijk niet te veranderen.
Maar de realiteit verandert wel. En die realiteit haalt in al haar kleurschakeringen de verstokte en vastgeroeste suprematisten in. De geprivilegieerde elite verliest grond en wat we nu zien zijn de wanhopige stuiptrekkingen van mediabonzen die geconfronteerd worden met echte mensen die lak hebben aan wat zij vinden en zich niet meer laten muilkorven.
hassnae[at]aichaqandisha.nl