We hebben weer een rel, hoor. Stel je toch eens voor dat we een dag zouden doorkomen zonder groteske verontwaardiging, dan zou er iets missen, nietwaar? Als lallende dronkelappen strompelen we van de ene ophef naar de andere.
Gisteren was het weer raak met een kwestie waar we de komende dagen nog wel zoet mee zullen zijn: in een interview met het Italiaanse blad Panorama toonde het Italiaanse couture-duo Dolce & Gabbana zich kritisch over kunstmatige inseminatie en zei onomwonden voor het traditionele gezin te zijn dat uit een vader en moeder bestaat. Het gesprek was naar aanleiding van hun laatste show die een ode was aan ‘La Mama’.
Nu kun je je wenkbrauwen fronsen dat twee ultra-moderne mannen zo traditioneel blijken te zijn. Je kunt je beledigd voelen zoals Elton John en hard uithalen naar het duo. Je kunt ook beslissen dat je hun ontwerpen niet meer wilt kopen, maar oproepen tot een boycot, zoals Elton John en LGBT-organisaties hebben gedaan, dat lijkt me veel en veel te ver te gaan.
Veranderende moraal
Wat is dat toch tegenwoordig dat iedereen die iets onwelvalligs leest of ziet meteen gaat steigeren en om strafmaatregelen gaat roepen? Hebben Dolce & Gabbana mensen die andere keuzes maken veroordeeld? Nee, ze hebben gesproken over hun eigen voorkeuren. Ze gaven hun persoonlijke mening. Ze sluiten homo-stellen of mensen die ouders zijn geworden via IVF niet uit. Er zijn verder geen politieke consequenties verbonden aan hun mening, maar aan de reacties erop wel: op het moment dat je oproept mensen te boycotten, ben je bezig een mening te verbieden.
Wat is er eigenlijk mis mee om te vragen waarom ze zo denken? Waarom wordt hun niet voor de voeten geworpen dat nogal wat kinderen uit traditionele gezinnen er bekaaid van af komen? Een vader en een moeder hebben is geen garantie voor een fijne opvoeding. Je kunt toch wijzen op de zegeningen van de medische wetenschap en de veranderende moraal die liefdevolle mensen de kans geven het ouderschap te omarmen.
Gabbana wilde zelf vader worden; spreek hem aan op die tegenstrijdigheid. Er zijn allemaal rationele argumenten tegen in te brengen, in plaats van meteen de hooivorkenbrigade op te roepen.
Vast stel normen en waarden
De Britse krant The Guardian citeerde homorechtenactivist Peter Tatchell: It’s quite outrageous that two gay fashion designers who have relied on the gay community for much of their success are opposing gay equality.
Tatchell is hier niet eerlijk: Dolce & Gabbana zeggen nergens tegen homo-gelijkheid te zijn. Dat zou redelijk absurd zijn. Maar er is nog iets raars aan wat hij zegt: Kennelijk moeten homo’s de homogemeenschap dankbaar zijn voor hun succes (en niet hun talent) en wordt er van hen verwacht in een bepaalde mal te zitten. Homo-zijn komt klaarblijkelijk met een vast stel normen en waarden, met duidelijke criteria waar je aan moet voldoen.
Dolce & Gabbana zijn niet succesvol omdat ze homoseksueel zijn, maar omdat ze prachtige couture maken. Je kunt niet pleiten voor gelijkheid en in één adem door mensen veroordelen omdat ze als homo iets vinden wat niet in je straatje past.
hassnae[at]aichaqandisha.nl