Van Internationale Vrouwendag het seksisme dat niet overgaat

Op deze internationale vrouwendag kan ik het hebben over de ChristenUnie die bij monde van Don Ceder van mening is dat mannenbroeders voor vrouwen kunnen bepalen hoe en wanneer ze voor een abortus kiezen. Volgens Ceder heeft een vrouw zelfs na een verkrachting vijf dagen bedenktijd nodig. Ceder is blijkbaar van mening dat vrouwen niet zelfstandig een beslissing kunnen komen zonder de ongevraagde mening van mannen.

Ik kan het op deze dag hebben over de SGP voorman, Kees van der Staaij, die denkt dat een vrouw langer nadenkt over een nieuwe set pannen dan over een abortus. De SGP, de partij wiens barmhartigheid zich beperkt tot de foetus in de baarmoeder. Alleen het ongeboren leven is heilig voor hen, eenmaal buiten de baarmoeder zijn ze voor de doodstraf. Ook Van der Staaij weet beter dan een vrouw wat er in haar hoofd omgaat, hoe ze met haar lichaam om moet gaan en wat de gevolgen voor haar leven zullen zijn bij een ongewenste zwangerschap.

Ik zou het ook over mannen als Guido Weijers kunnen hebben, die ieder jaar hardop klagen dat een vrouwendag discriminerend en seksistisch is. Hardnekkige wereldvreemdheid die grenst aan het ondraaglijke: het zijn vrouwen die wereldwijd achtergesteld worden, onderdrukt, mishandeld, vermoord. Vrouwen die ongevraagd de eer van hun gemeenschap dragen, de last van tradities torsen en de vloek van een giftig seksisme moeten ondergaan.

Lastercampagne
Daarvoor hoef je niet ver over de grens te kijken. De Groene Amsterdammer onderzocht het seksisme waar vrouwelijke, Nederlandse politici mee te maken krijgen. Er was uiteraard verontwaardiging alom, terecht, maar het is wel treurig dat de aandacht voor het virtuele geweld tegen vrouwen pas op gang komt wanneer het prominente vrouwen overkomt. Alsof al die vrouwen die in eenzaamheid aanvallen moesten trotseren geen steun of empathie verdienden. Alsof agressief seksisme pas erg wordt, wanneer het slachtoffer beroemd is.

Maar de virtuele haat, de online aanvallen, de lastercampagnes, de brutaliteit van conservatieven om verworvenheden als abortus terug te willen draaien, het misselijkmakende fysieke geweld tegen vrouwen hier en in andere landen, het is in de kern hetzelfde. Vrouwen dermate intimideren dat ze zich terugtrekken, hun mond houden, verdwijnen.

Daar maken niet alleen mannen zich met overgave schuldig aan, maar ook vrouwen die fanatiek mee trappen tegen andere vrouwen die niet braaf in de pas lopen, die het lef hebben anders te zijn, vast te houden aan hun overtuigingen, vol te houden. Er is simpelweg weinig verschil tussen het botte, onverhulde racistische seksisme van anonieme trollen en het bezeten fanatisme waarmee vrouwen als Nausicaa Marbe en Marieke Hoogwout proberen een jonge vrouw als Kauthar Bouchallikht kapot te maken. Sinds bekend werd dat de gehoofddoekte Bouchallikht op een verkiesbare plek staat bij GroenLinks is er een ongekende lastercampagne gaande om de vrouw ten val te brengen.

Zoals Ceder en Van der Staaij beter weten wat er in een vrouw omgaat bij een zwangerschap, zo weten deze figuren, en velen met hen, beter wat Bouchallikht denkt en vindt dan zij zelf.

Exclusieve definitie
Emancipatie en feminisme betekenen niet dat je het met iedere vrouw eens bent. Ze betekenen wat mij betreft ook niet dat je vrouwen omzichtig moet benaderen. Vrouwen kunnen net zo goed onbeschofte klootzakken zijn. Feminisme betekent wel dat vrouwen gelijk zijn aan mannen en zelfbeschikking hebben, het recht om zelf hun leven in te vullen, te bepalen waar ze voor staan en wat ze uitdragen. En daarbij vrij te zijn – vrij van intimidatie, uitsluiting, geweld en valse verdachtmakingen.

Feminisme is niet het opleggen van één exclusieve definitie van vrijheid aan iedere vrouw, het betekent niet dat de ene vrouw beter is dan de andere, omdat ze toevallig wel of niet gesluierd is of een andere huidskleur heeft. Wie opstaat voor het recht van gelijkheid doet dat voor iedereen ongeacht de enorme verschillen of houdt gewoon zijn hypocriete mond.

Het recht van de vrouw om topless aan het strand te liggen, is niets waard zonder andervrouws recht een burkini aan te trekken. Het recht op een grote scheur in het publieke debat betekent niets zonder het recht van je tegenstanders op een eerlijk verweer.

Dus ja, Internationale Vrouwendag is hard nodig. Zolang mannen wereldwijd denken aanspraak te maken op vrouwen en hun lichamen. Zolang mannen wereldwijd overtuigd zijn dat ze het recht hebben vrouwen te slaan. Geloven dat ze superieur zijn aan vrouwen. Zich aan vrouwen vergrijpen. Vrouwen niet veilig zijn voor geweld van mannen. Niet vrij zijn hun leven in veiligheid te leiden. Als wisselgeld of ruilmiddel worden gezien. Als buit in oorlogen. Zolang meisjes anders opgevoed worden dan jongens. Vrouwen minder betaald worden. Niet serieus genomen worden. Tegengewerkt worden. Andere vrouwen bijdragen aan het geweld tegen vrouwen en het seksisme legitimeren. Zolang er ergens op aarde een vrouw is die nog niet vrij is.

En in het volstrekt onwaarschijnlijke geval dat we die utopie van volmaakte veiligheid, vrede en gelijkheid behalen, dan nog blijft deze dag belangrijk om een ieder eraan te herinneren hoe precair al die verworvenheden zijn.

info[at]aichaqandisha.nl