William Blake
De Nieuwe Maan heeft een nieuwe presentator en daarmee schijnt ook de vrijheid van meningsuiting ten grave gedragen, als we de pathetische jammerklachten van voormalig presentator Fidan Ekiz moeten geloven althans.
Sinds de koningin van de valse smartlap het programma overnam, kelderden de kijkcijfers en haakte de beoogde doelgroep af en nu is ze dus vervangen. Zo gaat dat in televisieland, maar niet in het universum van Ekiz en co, waar moslims altijd fout en schuldig zijn en tegenvallende kijkcijfers voor niets minder dan ‘intimidatie’, ‘regressief links’ en ‘gevaar voor de vrijheid van meningsuiting’ staan.
Sowieso valt wat mij betreft iedereen af die ‘regressief links’ papegaait, maar dat terzijde. Deze megalomane aanstellerij van Ekiz opent wel een wereld aan smoesjes voor iedereen die in de marge werkt en eigenlijk nooit hoge kijkcijfers scoort.
Witte patriarchaat
De enige keer dat ik een groot publiek had, was voor Seks en de Zonde en dat kwam door Femke Halsema. Maar neem nu de dramatische kijkcijfers voor de serie Sign of the Times, dat is toch gewoon een staaltje onvervalst seksisme? Twaalf intelligente vrouwen die hun licht schijnen op de thema’s van nu, het kan niet anders of ze zijn moedwillig genegeerd door het grote publiek, omdat ze niet willen dat vrouwen de wereld duiden.
En wat te denken van De Klas van ’94 die ik samen met Nadia Bouras maakte, stond gepland voor primetime maar werd verhuisd naar een onmogelijk tijdstip en scoorde ook teleurstellend. Dat is toch niet veel meer dan een complot van dom-rechts dat ieder positief geluid over de multiculturele samenleving smoort?
Dat Sahara wel goed scoorde, had er natuurlijk mee te maken dat het gepresenteerd werd door witte man Bram Vermeulen en dat is dan weer een bevestiging van het witte patriarchaat waarin witte mannen wel serieus worden genomen en dus automatisch beter scoren.
Beklaagdenbankje
Wat een kolder. Sommigen van ons liggen goed bij het publiek en anderen werken in de marge. Sommigen hebben gouden handen, anderen niet. Ik weet niet beter of de programma’s waaraan ik werk zijn niet voor het grote publiek. Ekiz heeft wat moeite met die realiteit, ze heeft ook moeite met het feit dat het beoogde publiek van de Nieuwe Maan haar niet lust terwijl dat niet veel meer dan een uiting van wederkerigheid is.
Als je je doelgroep schoffeert door niet alleen het goorste, racistische tuig uit te nodigen, maar ook door consequent hun kant te kiezen en de moslimgasten in het beklaagdenbankje te schoppen, moet je niet gaan klagen als kijkers afhaken. Iedereen heeft het volste recht gevrijwaard te blijven van programma’s waar ze niks mee hebben. Gasten hebben de vrijheid uitnodigingen af te slaan. Dat is geen intimidatie, dat is geen ‘regressief links’ dat is gewoon onafhankelijkheid en gelijkwaardigheid. Zoals Ekiz het recht heeft in ieder stukje vals uit te halen naar de islamitische gemeenschap, zo heeft die gemeenschap de keuze om de tv uit te zetten en stories op Instagram te gaan kijken.
Bovendien zie ik het probleem niet. Er is geen tekort aan multiculti- en moslimhaters in het land, als Ekiz zo verschrikkelijk goed en populair is, hadden zij het programma naar grote hoogten kunnen stuwen door massaal te kijken, maar kennelijk hadden zij er ook niet zo’n trek in. Met je vrijheid van meningsuiting.
info[at]aichaqandisha.nl
3 Reacties op “Van lage kijkcijfers, de vrijheid die voorbij gaat”