Vertrutting

Laatst sprak ik iemand die zich afvroeg of Nederland is vertrut en of dat door de islamisering komt.

Ik weet het niet. Witte leggings onder een jurk of rok is meer een kwestie van slechte smaak. Afkeurend reageren op naveltruitjes, is een teken van bekrompenheid. Vooruit, misschien kunnen we dat vertrutting noemen.

Seksistische diskwalificaties
Maar of dat door de vermeende islamisering komt? Neuh. Mensen zijn gewoon veel conservatiever dan ze doen voorkomen. Seksueel bevrijde vrouwen kunnen nog steeds op agressieve reacties rekenen en uitgesproken vrouwen weten zich verzekerd van allerlei seksistische diskwalificaties.

Er is iets anders aan de hand, denk ik, los van het benepen conservatisme. Humorloosheid. Ja, een totaal gebrek aan humor in combinatie met een vleugje megalomanie en een flinke scheut gebrek aan joie de vivre.

Toen ik nog jong en minder voluptueus was, had ik heel vaak aanspraak en daar beleefde ik enorm veel plezier aan. Mannen voelden zich veilig te flirten en een complimenteus praatje aan te knopen. Het gaf me een beetje zelfvertrouwen en, niet geheel onbelangrijk voor mijn verdere ontwikkeling, het verminderde mijn aan zelfhaat grenzende onzekerheid.

Verrukkelijk instinctieve gevoel
Anders dan heel veel verbeten feministes (en ik bén een feministe, daarover geen enkele twijfel) vind ik het geen belediging als een man me lekker vindt. Ik weet niet wie ooit heeft bedacht dat begeerlijk zijn en onafhankelijkheid niet samen kunnen gaan, maar die zou een flinke beurt moeten krijgen. Tegenwoordig wordt een groet nog net niet als seksuele intimidatie aangemerkt.

Wat is nou helemaal het probleem? Slankt je IQ spontaan af als een man met je flirt? Krijgt je zelfstandigheid een deuk als een man aangeeft je aantrekkelijk te vinden? Betekent dat dan dat hij je alleen nog maar als neukbaar ziet, en niet als de onafhankelijke, professionele, sterke vrouw die je bent?

Onzin natuurlijk. Naast alle regels en kaders die zijn opgesteld waar we ons braaf aan houden, blijft er dat totaal oncontroleerbare, verrukkelijk instinctieve gevoel van iemand zien en hem helemaal willen verorberen. Zonder gêne, zonder terughoudendheid. Maar ja, dat kan niet, hè. En dus maak je een compliment. Dat iemand er goed uitziet, bijvoorbeeld. En soms is dat dierlijke er niet eens, maar vind je iemand gewoon leuk.

Speelse vrolijkheid
Er zijn verder geen complicaties, geen verplichtingen, geen uithuwelijking, gewoon een simpele, kuise opmerking die tegelijk heel veel zegt. Dat je lekker bent. Ja, natuurlijk, je hersens mogen er ook zijn, maar godver, die lippen, die ogen, die billen! Wat is daar nou mis mee als je weet dat iemand je ziet en even van slag is op een fijne manier?

Mensen nemen zichzelf veel en veel te serieus en als gevolg daarvan worden alle spontaniteit en frivoliteit uit het leven gezogen door spontane, onschuldige en niet kwaad bedoelde contacten tussen mannen en vrouwen te politiseren. Doe eens niet, mensen. Er mag wel weer wat speelse vrolijkheid op straat.

hassnae[at]aichaqandisha.nl