Waarom ik liever geen hand meer geef

Etiquette is belangrijk. Geef ik meteen grif toe. Beleefdheden uitwisselen is essentieel voor een aangename communicatie. Zondermeer.

Maar is het echt nodig om elkaar de hand te schudden? Ja, ja, ik weet het, we hebben veel te lang die hysterische discussie gehad over het al dan niet handen schudden om religieuze redenen. En jaah, ik weet het, half Nederland verloor de controle over de sluitspieren bij de gedachte aan enge baarden die de naar mannenvlees hunkerende vrouwenhanden (‘parels, die hun glans verliezen als je ze te vaak aanraakt’) niet zouden beroeren. En toch. Tóch.

Hygiënische overwegingen
Hoe meer mensen ik ontmoet en zie, hoe meer ik voorstander word van het beleefd knikken. Desnoods het Japanse buigen. Een hand op het hart anders, ook heel mooi. Maar níet, niet meer de handen schudden. Niet uit schroom, niet uit radicalisme, maar uit hygiënische overwegingen.

Ik wil namelijk helemaal niet dat de etiquette in acht wordt genomen als iemand net uit het toilet komt. Ik wil al helemáál geen hand als ik net daarvoor heel lang heb moeten wachten voor de desbetreffende persoon het eindelijk over zijn hart verkreeg eens uit dat watercloset te komen.

Intiem moment
In je neus pulken? Geen hand. Aan je kruis krabben? Geen hand. Uitgebreid je pukkels uitdrukken? Geen hand. In je oor wroeten en daarna kijken wat je er zoal uitgegraven hebt? Géén hand.

Sowieso, wat bezielt je om in gezelschap uitgebreid aan je kleine ik te gaan sjorren of de inhoud van je oor te inspecteren? Verveelt het gesprek je? Is de drang te krabben heel dringend? Voel je je dermate op je gemak dat je dat intieme moment met je acné graag wilt delen?

Gewoon niet doen – en als je het wel doet, dan niet raar kijken als mensen je liever niet aanraken.

hassnae[at]aichaqandisha.nl