Ferdinand Max Bredt
Alle pijlen zijn nu kennelijk gericht op onze werklozen. Na decibellenvervuiler Jan Smit kwaakt nu ook Annemarie van Gaal een lelijk toontje mee. Van Gaal die een te betreuren ongeluk op het fietspad wist te wijten aan de Ramadan, heeft volgens haar zelf een verschrikkelijk lumineus plan bedacht om werklozen te stimuleren: een gratis abonnement op de sportschool, bijhouden hoeveel watt ze trainen en dat dan als korting op hun energie-rekening geven.
Het doet me onwillekeurig denken aan de slavendrijvers van destijds: de slaven -of tot slaaf gemaakten zoals we nu moeten zeggen- moesten fysieke arbeid verrichten en als beloning kregen ze wat te eten.
Hebben die onvermijdelijke BN-ers met hun goedkope meninkjes allemaal een zonnesteek opgelopen of zijn ze overmoedig geraakt en durven ze onwelriekende gedachten over hun medemensen nu makkelijker te delen?
Nog even over dat sportschoolabonnement, Van Gaal suggereert hiermee dat alle uitkeringshouders luie donders zijn met overgewicht. Het speelt direct in op de schandalige mythe van de luie werkloze. Natuurlijk, ze zullen er vast zijn, maar het gros van de werkzoekenden wil niets liever dan een baan. Zelf de kost winnen, weer het gevoel hebben nuttig te zijn en mee te tellen en niet dag na dag een emotionele dreun te verwerken krijgen omdat ze wéér afgewezen zijn.
Langdurige werkloosheid
Ze willen ook niet die onmenselijke vernederingen van onbetaald werk of krenkende cursussen ‘gezond boodschappen doen’. Werklozen zijn verdorie geen patiënten, geen speciale projecten, maar gewoon mensen zoals wij allemaal die net de pech hebben afgewezen te worden voor banen -ondanks dat er werk schijnt te zijn. Met dat laatste wordt ook steeds geschermd, dat de werkgelegenheid toeneemt; dat kan wel zijn, maar daar hebben al die wanhopig werkzoekenden die steeds weer tegen een muur oplopen niks aan.
En op de trappen na van types zoals Annemarie Van Gaal en Jan Smit die het zo voortreffelijk met zichzelf getroffen hebben, zitten ze ook niet te wachten. Omdat Jan Smit al vanaf zijn tiende kutliedjes zingt, mogen werkzoekenden van hem niet geholpen worden zich te ontwikkelen. Zijn fans blaten het hem na. Wat een verachtelijk mens ben je dan eigenlijk.
Dat totale gebrek aan empathie, die onwil om je in een ander te verplaatsen en een ander ook wat te gunnen, is ijzingwekkend. Ik gun al die schreeuwers een langdurende werkloosheid met de bijbehorende vernedering waar ze nu zo vurig voor pleiten.
info[at]aichaqandisha.nl
2 Reacties op “Werkloosheid is geen ziekte”