Het is inmiddels negen jaar geleden. Ik was uitgenodigd voor een etentje ter ere van Salman Rushdie en zat vervolgens de hele avond naast Patti Smith. Het gesprek kwam onvermijdelijk op politiek en Smith stelde me gelaten gerust: een tijd lang had het linkse discours gedomineerd, en nu was het de beurt aan rechts. Het komt en gaat in golven, legde ze uit, straks komen wij -wij als in links- wel weer aan de beurt.
Nu weet ik niet hoe lang die golven duren, maar vijftien jaar van steeds heftiger en delirischer racistisch gewauwel voelen aan als een eeuwigheid. Dat de een voor een kleinere overheid is en de ander voor meer staatsbemoeienis is, oké. Maar dat is niet al lang niet meer waar de politieke verschillen over gaan; de tweedeling is zowel duidelijk als obsceen: voor of tegen gelijkheid, voor of tegen racisme, voor of tegen de menselijkheid.
Westerse verlichting
En Amerika heeft gisteren een duidelijk, luidruchtig en gruwelijk racistische en anti-menselijke stem uitgesproken. Massaal. Het einde is nog lang niet in zicht, want in maart zijn wij hier aan de beurt. De verontwaardigde reacties kunnen me gestolen worden. Hoe dit kan gebeuren? Door het normaliseren van racisme. Door het gelijkstellen van abjecte meningen aan feiten. Door wetenschap weg te honen en snotneuzen die in populaire programma’s hun subversieve bagger mogen verkopen. Door zelfbenoemde journalisten die met hun agitprop politieke aardverschuivingen willen, doordat politieke partijen samenwerken met ranzige media, ‘want ze hebben nu een punt’. Door politici die tornen aan de onafhankelijke rechtstaat en critici uit proberen te schakelen. Door openlijke racistische aanranders te onthalen als helden als ze de politiek ingaan, omdat dat wachtgeld zo lonkt, terwijl een vrouw die dezelfde stap neemt aan een nimmer aflatende haatcampagne wordt blootgesteld.
Dáárom heeft Amerika voor een beroepsoplichter en fascist gekozen en daarom staat ons hier nog heel wat naars te wachten. Omdat uiteindelijk het eigen ego en belang het belangrijkst is voor de mensen. Als het aandacht of geld oplevert, werken ze gerust samen met foute clubs of onder het mom van ‘de dialoog aangaan’. Het eigen ongemak, of beter nog, de eigen weerzin naar alles wat niet hetzelfde is, weegt voor het gros van de mensen zwaarder dan het gezamenlijke belang. De haat voor de ander, zit dieper dan de liefde voor die o zo vaak bezongen westerse waarden van vrijheid en gelijkheid -waarvan de meesten niet eens weten wat die betekenen.
Westerse verlichting? Andere landen de les lezen? Laat me niet lachen. Het monster brult al. Dus kijk vooral weg als mensen brodeloos worden gemaakt. Doe of je neus bloedt als journalisten doodleuk schrijven dat ze rechters onvruchtbaar willen beuken of critici monddood willen maken. Kies aan het eind van het jaar Wilders nog eens als politicus van het jaar en babbel gezellig mee met dobbernegers-fetisjisten. Blijf ook zeker racisme goedpraten en bagatelliseren. En vergeet niet het tegengeluid nog wat meer te marginaliseren.
Maar hou je verontwaardiging voor je. Dit komt door jullie.
info[at]aichaqandisha.nl